رابطه‌ی دهانی بسته به نوع تحریک و جنسیت طرفین می‌تواند به چند دسته تقسیم شود:
|
نام رابطه |
توضیحات |
|
فِلاجیو |
تحریک آلت تناسلی مردانه با دهان. |
|
کانیلینگوس |
تحریک ناحیه تناسلی زنانه با دهان. |
|
آنالینگوس |
تحریک ناحیه مقعد با دهان (که اغلب با احتیاط‌های بیشتری همراه است |
|
رابطه دهانی دو طرف یا پوزیشن 69 |
حالتی که هر دو شریک هم‌زمان به یکدیگر رابطه دهانی می‌دهند |
در ادامه، آموزش رابطه دهانی به‌صورت مرحله به مرحله کلیدی ارائه می‌شود. این موارد به‌صورت عمومی بیان شده و جنبه اطلاع‌رسانی و بهداشتی دارد:
بسیاری از افراد از داشتن رابطه دهانی با همسر خود لذت می‌برند که از جمله اصلی‌ترین دلایل آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
اگرچه رابطه دهانی نسبت به سایر انواع رابطه جنسی خطر بارداری ندارد، اما همچنان می‌تواند با برخی عوارض همراه باشد:
رابطه دهانی یکی از راه‌های انتقال ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است که عامل اصلی ایجاد زگیل تناسلی به شمار می‌رود. زمانی که فرد با دهان خود ناحیه تناسلی آلوده به HPV را تحریک می‌کند، ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم با پوست یا ترشحات وارد دهان، گلو یا لب‌ها شود. در برخی موارد، این انتقال منجر به بروز زگیل‌های دهانی یا حتی ضایعات پیش‌سرطانی در ناحیه حلق و حنجره می‌شود. استفاده از محافظ‌های دهانی و انجام واکسیناسیون HPV می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را تا حد زیادی کاهش دهد.
رابطه دهانی می‌تواند در برخی موارد زمینه‌ساز انتقال و تشدید عفونت‌های قارچی در ناحیه دهان شود، به ویژه عفونت کاندیدا (برفک دهان) که ناشی از رشد بیش‌ازحد قارچ کاندیدا آلبیکانس است. تماس مستقیم دهان با نواحی تناسلی که ممکن است دارای عفونت قارچی باشند، می‌تواند قارچ را به دهان منتقل کند و در صورت ضعف سیستم ایمنی یا شرایط مساعد، باعث بروز علائم مانند التهاب، قرمزی، و لکه‌های سفید در دهان شود. رعایت بهداشت دهان و نواحی تناسلی و درمان به موقع عفونت‌های قارچی در هر دو طرف از اهمیت بالایی برخوردار است تا از انتقال و تشدید این عفونت جلوگیری شود.
رابطه دهانی می‌تواند یکی از عوامل انتقال عفونت به ناحیه حلق و لوزه‌ها باشد، به‌ویژه اگر یکی از طرفین به بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک، کلامیدیا یا هرپس مبتلا باشد. در چنین حالتی، باکتری‌ها یا ویروس‌های موجود در ترشحات تناسلی می‌توانند از طریق تماس مستقیم وارد گلو شده و باعث التهاب، تورم، درد و عفونت لوزه شوند. عفونت‌های ناشی از این انتقال ممکن است با علائمی مانند گلودرد شدید، دشواری در بلع و تب همراه باشند. برای پیشگیری، رعایت بهداشت، پرهیز از رابطه دهانی در دوران ابتلا به عفونت، و استفاده از محافظ‌های دهانی توصیه می‌شود.
برای بعضی افراد سوال است که آیا با رابطه دهانی باعث حاملگی می‌شود یا خیر. رابطه دهانی به‌خودی‌خود باعث بارداری نمی‌شود، زیرا در این نوع رابطه تماس مستقیم اسپرم با رحم یا واژن صورت نمی‌گیرد که برای بارداری لازم است. با این حال، اگر پس از رابطه دهانی، اسپرم یا ترشحات حاوی اسپرم به نواحی تناسلی زن منتقل شود، احتمال بارداری وجود دارد. اما به طور کلی، رابطه دهانی به عنوان روش جنسی مستقل، نقش در بارداری ندارد و بیشتر به عنوان روشی برای لذت جنسی یا تحریک استفاده می‌شود.
رابطه دهانی در دوران بارداری معمولاً خطری برای جنین ایجاد نمی‌کند، اما برخی عوارض احتمالی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. از جمله انتقال بیماری‌های مقاربتی مانند هرپس، سوزاک، یا کلامیدیا که می‌تواند سلامت مادر و جنین را به خطر بیندازد. همچنین، در موارد نادر، اگر ویروس هرپس از طریق رابطه دهانی به ناحیه واژن منتقل شود، ممکن است باعث عفونت و مشکلات جدی در زایمان شود. علاوه بر این، برخی زنان در بارداری حساسیت بیشتری نسبت به تحریکات و تغییرات هورمونی دارند که ممکن است رابطه دهانی باعث تهوع یا ناراحتی شود. در نهایت، رعایت بهداشت و مشورت با پزشک در صورت بروز هرگونه علامت غیرطبیعی ضروری است.
بعد از عمل بینی، بدن نیازمند دوره‌ای برای بهبودی و کاهش التهاب است و انجام رابطه دهانی در این دوره باید با احتیاط صورت گیرد. فشار ناشی از تنفس یا کشیدن نفس عمیق در طول رابطه دهانی ممکن است باعث افزایش تورم یا خونریزی در ناحیه بینی شود، مخصوصاً اگر عمل هنوز تازه باشد. همچنین رعایت بهداشت و پرهیز از ایجاد استرس جسمانی زیاد برای بدن اهمیت دارد. بهتر است حداقل تا زمان تایید پزشک جراحی از انجام هر نوع فعالیتی که ممکن است به روند بهبودی آسیب برساند، از جمله رابطه دهانی، خودداری شود.
در فقه اسلامی، رابطه‌ی دهانی بین زن و شوهر از نظر بسیاری از علما به‌طور کلی حرام اعلام نشده، زیرا در چارچوب رابطه‌ی زناشویی مشروع انجام می‌شود. با این حال، نظرات فقهی در این زمینه متفاوت است: برخی آن را مکروه می‌دانند، به‌ویژه اگر منجر به بلعیدن نجاسات (مانند منی یا ترشحات تناسلی) شود، که از نظر شرعی ناپسند و ناپاک است. در مقابل، گروهی دیگر در صورتی که همراه با رضایت دو طرف و رعایت اصول بهداشتی باشد، آن را جایز می‌دانند. به طور کلی، احتیاط در انجام این نوع رابطه در منابع فقهی توصیه شده است، به‌ویژه به دلیل مسائل طهارت و کرامت انسانی.
در فقه اسلامی، اگر در رابطه دهانی ترشح منی یا آب منی خارج شود و به بدن یا لباس فرد برسد، غسل جنابت واجب می‌شود، زیرا خروج منی از موارد مهم احکام جنابت است. اما اگر فقط تماس دهان با نواحی تناسلی بدون خروج منی باشد و فرد دچار هیچ‌گونه خروج مایع نجس نشود، غسل لازم نیست و تنها وضو کافی است.
رابطه دهانی، علیرغم محبوبیت در برخی جوامع، برای همه افراد مطلوب یا قابل‌قبول نیست. دلایل این عدم تمایل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رعایت نکات بهداشتی زیر در هنگام رابطه دهانی می‌تواند ورود به بیماری‌های مختلف را کاهش دهد:
سخن پایانی
رابطه دهانی نوعی از رابطه جنسی است که می‌تواند در صورت رضایت طرفین، لذت‌بخش و مفید برای ارتباط عاطفی باشد. اما توجه به نکات بهداشتی و شناخت کامل از عوارض و خطرات احتمالی آن، برای حفظ سلامت جسمی و روانی زوجین ضروری است. در عین حال، پذیرش تفاوت‌های فردی در تمایلات جنسی از پایه‌های احترام متقابل در روابط سالم به شمار می‌آید.
