تحقیقات جدید نشان دادهاند که تغییرات اقلیمی و خشکسالی شدید احتمالاً عامل اصلی نابودی Homo floresiensis یا انسان فلورسی، خویشاوند قد کوتاه انسان که بهعنوان «هابیت» نیز شناخته میشود، بوده است.
به گزارش Phys، انسانهای فلورسی برای حدود ۱۴۰ هزار سال در غار Liang Bua میزیستند، فیلهای کوتاهقد را شکار میکردند و ابزارهای سنگی میساختند. اما این ثبات دوام نداشت و خشکسالی که هزاران سال طول کشید، این منطقه را درگیر کرد و بهتدریج هابیتها را بهسوی نقطه نهایی نابودیشان سوق داد. بدون غذا و آب، هابیتها حدود ۵۰ هزار سال پیش غار Liang Bua را ترک کردند.
تیم پژوهشی برای بازسازی این بحران اقلیمی باستانی به دو شاهد غیرمنتظره نیاز داشت: حلقههای رشد استالاگمیتهای غار و نشانههای ایزوتوپی که در دندانهای یک گونه فیل محبوس شده بودند. این دندانهای فسیلی متعلق به Stegodon florensis insularis، گونهای از فیلهای کوتوله بودند که منبع اصلی تغذیه هابیتها محسوب میشدند.
این دادهها داستانی از فروپاشی محیطزیست را روایت میکنند. روند خشکشدن تدریجی ابتدا حدود ۷۶۰۰۰ سال پیش منطقه را دربر گرفت و نهایتاً به یک خشکسالی شدید بین ۶۱۰۰۰ تا ۵۵۰۰۰ سال پیش تبدیل شد. نتایج این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.
این بازه زمانی با نابودی انسان فلورسی در سوابق باستانشناسی همخوانی دارد. همچنین بررسی ایزوتوپی دندانها نشان داد که فیلها برای یافتن آب دچار مشکل بودند، زیرا بستر رودخانهها به خاک ترکخورده تبدیل شده بود. حدود ۶۱۰۰۰ سال پیش، جمعیت فیلهای کوتوله بهطور چشمگیری کاهش یافت و هابیتها را از مهمترین منبع غذاییشان محروم کرد، یعنی همان زمانی که محیطزیست شروع به فروپاشی کرده بود.
در نهایت، کمبود بیوقفه آب و مبارزه ناامیدانه برای منابع غذایی احتمالاً هابیتها را مجبور کرد تا غار Liang Bua، خانه اجدادی خود را ترک کنند و به مهاجرتی بروند که بازگشتی نداشت.
