پس از ورود و گسترش تدریجی «eSIM»، صنعت مخابرات در آستانه مرحله تازه‌ای قرار گرفته است؛ مرحله‌ای که با ظهور «iSIM» تعریف می‌شود؛ فناوری‌ای که هویت مشترک را به‌طور مستقیم در چیپست ادغام و پارادایم اتصال را متحول می‌کند.
در مدل سنتی، سیم‌کارت به‌صورت یک کارت فیزیکی جداگانه درون خشاب دستگاه قرار می‌گرفت. ورود eSIM این وضعیت را تغییر داد؛ سیم‌کارت به شکل تراشه‌ای کوچک روی برد دستگاه لحیم شد و امکان فعال‌سازی از راه دور و مدیریت دیجیتال را فراهم آورد.
این فناوری اکنون در بسیاری از کشورها و از جمله ایران عرضه شده است و اپراتورهای تلفن همراه کشور آن را در اختیار مشترکان قرار داده‌اند. به‌ویژه همراه اول به‌عنوان نخستین اپراتور پیشگام در این حوزه، فرآیند ثبت‌نام و فعال‌سازی متقاضیان را آغاز کرده تا مطابق با قوانین جاری، پروفایل دیجیتال را به کاربران متقاضی تخصیص دهد. با این حال، eSIM همچنان یک ماژول مستقل باقی می‌ماند.
تحول اصلی در iSIM رخ می‌دهد؛ جایی که قابلیت سیم‌کارت دیگر یک تراشه جداگانه نیست، بلکه به‌طور کامل در سیستم روی چیپ (SoC) ادغام می‌شود.
این ادغام چند دستاورد کلیدی دارد. از نظر سخت‌افزاری، هزینه و فضای کمتری نیاز است و امکان طراحی دستگاه‌های کوچک‌تر و مقاوم‌تر فراهم می‌شود. از منظر بهره‌وری انرژی، تمرکز همه قابلیت‌ها در یک چیپ به مصرف بهینه‌تر منجر خواهد شد و در حوزه امنیت، مدیریت هویت کاربر در سطح چیپست یکپارچگی و محافظت بیشتری ایجاد می‌کند.
بر اساس پیش‌بینی Counterpoint Research، تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۲۵ درصد از کل اتصالات سلولی جهان از iSIM استفاده خواهند کرد. این روند نشان می‌دهد که قابلیت اتصال دیگر یک جزء جانبی نخواهد بود، بلکه به‌صورت بومی و تعبیه‌شده در معماری دستگاه‌ها عرضه می‌شود.
به این ترتیب، iSIM نه‌تنها ادامه طبیعی مسیر eSIM به‌شمار می‌آید، بلکه گامی بنیادین در جهت اتصال یکپارچه و مقیاس‌پذیر است؛ فناوری‌ای که می‌تواند تجربه‌ای کارآمدتر، ایمن‌تر و جهانی‌تر برای کاربران و بازارهای آینده فراهم آورد.
