عصر ایران - در دهه 1930، آلمان قبل از جنگ جهانی دوم، به مرکزی برای آزمایشات نوآورانه در زمینه نیروی محرکه موشکی تبدیل شده بود. مهندسان و علاقه مندان به موشک تلاش می کردند تا از این فناوری در انواع وسایل نقلیه از جمله اتومبیل، هواپیما، قایق، موتورسیکلت، دوچرخه و حتی اسکیت استفاده کنند. این دوران، اوج خلاقیت های جسورانه و گاهی عجیب بود.
در میان تمام این تلاش ها، یکی از عجیب ترین کاربردها متعلق به مهندس آلمانی، هر ریشتر (Herr Richter) بود. او در سال 1931، با اتصال چند موشک به دوچرخه خود، «راکتنراد» (Raketenrad) یا همان «دوچرخه موشکی» را ساخت. این دوچرخه به 12 موشک سوخت جامد باروت سیاه و یک باتری که برای سیستم احتراق استفاده می شد، مجهز بود.
ریشتر دوچرخه موشکی خود را در پیست مسابقه آووس در برلین آزمایش کرد. گزارش ها حاکی از آن است که او به سرعت حیرت انگیز حدود 88 کیلومتر در ساعت رسید، اما در نهایت کنترل دوچرخه را از دست داد و به بیرون پرتاب شد. با وجود شدت حادثه، او به طرز معجزه آسایی جراحتی جدی را تجربه نکرد. مشخص نیست که او پس از این حادثه، تلاش دیگری برای استفاده از راکتنراد کرده باشد.
در همان دوران، گروه های موشکی در آلمان، آمریکا، روسیه و دیگر کشورها به شدت فعال بودند. آنها موشک های آزمایشی با سوخت مایع و جامد را توسعه می دادند. با این حال، در آلمان، استفاده از موشک های سوخت جامد به تدریج کاهش یافت. این اتفاق به دلیل پیشرفت های چشمگیر در نیروی محرکه سوخت مایع بود که توسط والتر و فون براون پایه گذاری شد.
