هدف هرگونه حمله اسرائیل به عراق تضعیف محور مقاومت و ایجاد شکاف میان دولت مرکزی عراق و نیروهای مقاومت است. اما چنین اقدامی ریسک بالایی دارد، زیرا می‌تواند عراق را به میدان تقابل مستقیم با اسرائیل تبدیل کند و معادلات منطقه‌ای را بیش از پیش علیه تل‌آویو تغییر دهد.
موقعیت عراق در محور مقاومت
عراق در دو دهه اخیر به یکی از مهم‌ترین حلقه‌های محور مقاومت تبدیل شده است. حضور نیروهای مقاومت عراقی در کنار حزب‌الله و گروه‌های فلسطینی، عمق استراتژیک قابل‌توجهی برای ایران و جریان ضدصهیونیستی فراهم کرده است.
اسرائیل، با توجه به شکست‌هایش در مهار مقاومت در غزه و لبنان، به دنبال قطع این عمق استراتژیک است.
نگرانی از انتقال تسلیحات و فناوری
رژیم صهیونیستی بارها ادعا کرده که خاک عراق مسیری برای انتقال تجهیزات نظامی و فناوری‌های پیشرفته به سوریه و لبنان است.
این ادعاها بهانه‌ای برای حمله به حاکمیت عراق است و هدف واقعی، تضعیف محور مقاومت و فشار غیرمستقیم بر ایران است.
بحران داخلی اسرائیل و نیاز به فرار به جلو
شرایط داخلی رژیم صهیونیستی (اعتراضات گسترده، بحران سیاسی و ناکامی در غزه) اسرائیل را به سمت سیاست‌های ماجراجویانه سوق می‌دهد.
حمله به عراق می‌تواند به عنوان فرار به جلو و بازسازی بازدارندگی ازدست‌رفته رژیم صهیونیستی تفسیر شود.
پیوند با حضور آمریکا
آمریکا همچنان در عراق پایگاه‌های نظامی دارد و به‌ویژه بعد از تحولات اخیر منطقه، همکاری‌های امنیتی تل‌آویو – واشنگتن شدت گرفته است.
اسرائیل بدون چراغ سبز و پوشش امنیتی آمریکا نمی‌تواند حمله گسترده به عراق انجام دهد. بنابراین، چنین اقدامی در چارچوب فشارهای مشترک واشنگتن – تل‌آویو بر تهران و محور مقاومت تحلیل می‌شود.
هراس از تثبیت نقش عراق در معادلات منطقه
عراق بعد از سال‌ها بی‌ثباتی در حال بازیابی نقش سیاسی و اقتصادی خود در منطقه است. نزدیکی بغداد به تهران و تأکید دولت عراق بر خروج نیروهای خارجی، تهدیدی برای منافع اسرائیل و آمریکا محسوب می‌شود.
حمله احتمالی می‌تواند هم پیامی به دولت عراق باشد (برای محدود کردن گروه‌های مقاومت) و هم تلاشی برای جلوگیری از انسجام بیشتر محور مقاومت.
