به گزارش همشهری آنلاین، اوایل سال ۱۴۰۴ مردی در تماس با اورژانس و پلیس از خودکشی همسرش در خانه خبر داد.
وی به مأموران گفت: ساعت ۵ بعدازظهر از سر کار به خانه برگشتم که همسرم گفت حوصله بچه‌ها سر رفته و از من خواست آنها را برای تفریح به پارک ببرم. من هم دو پسرمان را برداشتم و به پارک بردم. حدود ۲ ساعت بعد که برگشتیم، هرچه زنگ خانه را زدیم همسرم در را باز نکرد. وقتی با کلید وارد خانه شدم، با دیدن پیکر حلق‌آویز او شوکه شدم.
با شروع تحقیقات درباره علت این خودکشی، چندی بعد مرد جوان با مراجعه به پلیس گفت: بعد از خودکشی همسرم مدام به دنبال یافتن انگیزه خودکشی همسرم بودم تا اینکه به سراغ تلفن همراهش رفتم، اما با مشاهده چند پیام و عکس به راز هولناکی پی بردم که نشان می‌داد فرزند دومم متعلق به من نیست.
مرد جوان گفت: برای اطمینان هر دو فرزندم را برای انجام آزمایش DNA به آزمایشگاه بردم و پس از آن مشخص شد که من پدر کودک ۴ ساله‌ام نیستم.
در ادامه، وی با شکایت به پلیس و شناسایی هویت پدر واقعی پسربچه به قاضی گفت: این مرد زندگی مرا نابود کرد. نه‌تنها زندگی من، بلکه خانواده‌ام را از هم پاشید. من ۴ سال عشقم را به پای کودکی ریختم که فرزند من نبود و حالا زندگیم سیاه شده است.
در ادامه، وی کودک ۴ ساله را به بهزیستی سپرد و مرد غریبه نیز شناسایی و بازداشت شد. با تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد تا متهم در دادگاه از خود دفاع کند.
