به گزارش همشهری آنلاین، میراث ملموس شامل آثار، بناها و محوطه ها می شود. بدین ترتیب، میراث ملموس زیرمجموعه ای از میراث فرهنگی محسوب می شود که دارای موجودیت است و وجود خارجی دارد. میراث ملموس خود شامل دو گروه منقول (Movable) و غیر منقول (Immovable) است. میراث منقول، مانند وسایل باستانی، کوزه ها، نقاشی ها، ظرف های قدیمی و... هستند که قابلیت حمل و جابه جایی دارند. اما در میراث فرهنگی غیر منقول، مانند ساختمان ها و بناهای قدیمی جابجایی و حمل برای آنها معنی ندارد.

تمدن کهن

میراث به معنای چیزی است که از گذشته به ارث رسیده و می تواند به نسل آینده انتقال پیدا کند. با توجه به اینکه ایران کشوری با تمدن کهن و چندین هزار ساله است، آثار، بناها و محوطه های بسیاری در خود جای داده است؛ بقایای بناهای تاریخی، صنایع دستی و... سبب شده که طی دهه های گذشته، آثار بسیاری ثبت جهانی شود و این چرخه همچنان ادامه دارد. ثبت آثار در یونسکو به مثابه دارایی یک ملت و کشور محسوب می ‌شود که از نظر میراث ملموس، ایران در بین ۱۰ کشور نخست جهان قرار دارد.

برخی از آثار ثبت شده ایران در فهرست میراث جهانی(یونسکو) به این ترتیب است: چغازنبیل، شوش (۱۹۷۹)، میدان امام اصفهان (۱۹۷۹)، تخت جمشید، فارس (۱۹۷۹)، تخت سلیمان، تکاب (۲۰۰۳)، بم و چشم‌انداز تاریخی آن، کرمان (۲۰۰۷/ ۲۰۰۴)، پاسارگاد، فارس (۲۰۰۴)، سلطانیه، زنجان (۲۰۰۵)، بیستون، کرمانشاه (۲۰۰۶)، مجموعه آثار رهبانی ارامنه ایران (۲۰۰۸)، سازه‌های تاریخی ـ آبی شوشتر (۲۰۰۹)، مجموعه بازار تاریخی تبریز (۲۰۱۰)، بقعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی (۲۰۱۱)، ۹ باغ ایرانی: اکبریه بیرجند، فین کاشان، شاهزاده ماهان، ارم شیراز، عباس‌آباد بهشهر، چهلستون اصفهان، دولت‌آباد یزد، پاسارگاد شیراز، پهلوان‌پور یزد (۲۰۱۱)، گنبد قابوس، استان گلستان (۲۰۱۲)، مسجد جامع اصفهان (۲۰۱۲)، کاخ گلستان، تهران (۲۰۱۳)، شهر سوخته استان سیستان و بلوچستان (۲۰۱۴)، چشم‌انداز فرهنگی میمند (۲۰۱۵)، محوطه باستانی شوش (۲۰۱۵)، ۱۱ قنات‌ ایرانی (۲۰۱۶)، شهر تاریخی یزد (۲۰۱۷)، چشم انداز باستان شناسی ساسانی منطقه فارس (۲۰۱۸)، راه آهن سراسری(۲۰۲۱)، منظر فرهنگی هورامان/ اورامانات (۲۰۲۱)، ۵۴ کاروانسرا و ...