به گزارش همشهری آنلاین، کشف اسرارآمیز دو جسم آهنی ساخته شده از شهاب‌سنگ در میان گنجینه‌ای باستانی در اسپانیا، درک ما از تکنولوژی فلزکاری در دوران پیش از عصر آهن را به چالش می‌کشد.
به نقل از دیلی گلکسی، گنجینه پنهانی در اسپانیا رازی کهن را فاش می‌کند که می‌تواند همه آنچه درباره فلزشناسی اولیه می‌دانیم تغییر دهد. دو اثر شگفت‌انگیز ساخته شده از آهن شهاب‌سنگی، درک ما از تکنولوژی دوران پیش از عصر آهن را به چالش می‌کشد.
در قلب گنجینه‌ای از عصر برنز، کشفی صورت گرفته که می‌تواند درک ما از فلزکاری باستان را بازنویسی کند. در میان «گنجینه ویلنا»، مجموعه‌ای از آثار طلایی که بیش از ۶۰ سال پیش در آلیکانته اسپانیا کشف شد، دو جسم قرار دارد که بسیار قابل توجه‌تر از همتایان طلاکاری‌شده خود هستند. محققان کشف کرده‌اند که این اجسام آهنی به ظاهر معمولی، از چیزی فوق‌العاده ساخته شده‌اند: آهن شهاب‌سنگی، ماده‌ای که از فراسوی جهان ما به زمین رسیده است.
کشف راز گنجینه ویلنا
گنجینه ویلنا در سال ۱۹۶۳ در منطقه‌ای از اسپانیا که امروزه بخشی از آلیکانته محسوب می‌شود، کشف شد. کشف ۶۶ جسم که عمدتاً از طلا بودند، به سرعت آن را به عنوان یکی از مهم‌ترین یافته‌های تاریخ پیش از تاریخ ایبری مطرح کرد. با این حال، در میان این گنجینه‌های درخشان، دو قطعه آهنی باعث تحیر باستان‌شناسان شد.
یکی از آن‌ها دستبند زنگ‌زده‌ای است و دیگری نیمکره کوچک و توخالی که تصور می‌شود بخشی از عصا یا دسته شمشیر باشد. در نگاه اول، این اقلام در جای خود به نظر نمی‌رسیدند. ظاهرشان نشان می‌داد که از آهن ساخته شده‌اند؛ ماده‌ای که در دوره‌ای که سایر اجسام در آن شکل گرفته بودند، به طور گسترده استفاده نمی‌شد.
این دو جسم نه تنها از نظر ترکیب شیمیایی متفاوت بودند، بلکه زمان ساخت آن‌ها نیز سؤالات اساسی درباره توانایی‌های تکنولوژیکی تمدن‌های کهن مطرح می‌کرد. در دوران برنز، استفاده از آهن بسیار نادر بود و معمولاً محدود به آهن شهاب‌سنگی می‌شد که به دلیل کمیابی و خواص منحصربه‌فرد، ارزش بالایی داشت.
کشف آسمانی: آهن شهاب‌سنگی
آنچه این اجسام را فوق‌العاده می‌کند، نه تنها قدمت آن‌ها، بلکه ترکیب شیمیایی‌شان است. پس از مطالعه آثار، تیمی از محققان به رهبری سالوادور روویرا-یورنس، رئیس بازنشسته بخش حفاظت موزه ملی باستان‌شناسی اسپانیا، دریافتند که این قطعات از نوع نادری از آهن ساخته شده‌اند؛ آهنی که از آسمان فرود می‌آید.
آهن شهاب‌سنگی، که به آن آهن نیزاری نیز گفته می‌شود، غنی از نیکل است؛ نشانه کلیدی که آن را از آهن استخراج‌شده از پوسته زمین متمایز می‌کند. از طریق طیف‌سنجی جرمی، محققان تأیید کردند که هم دستبند و هم نیمکره حاوی مقدار بالایی نیکل هستند که آن‌ها را به شهاب‌سنگ‌ها مرتبط می‌کند.
این کشف جدول زمانی مرسوم فلزشناسی ایبری را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد که این مردمان کهن، مدت‌ها قبل از آغاز عصر آهن، به تکنیک‌های پیشرفته آهنکاری دسترسی داشتند. در ایبریا، استفاده گسترده از آهن زمینی تا حدود ۸۵۰ سال قبل از میلاد آغاز نشد، اما این اجسام مربوط به دوره‌ای بین ۱۴۰۰ تا ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد هستند که ساخت آن‌ها را کاملاً قبل از عصر آهن قرار می‌دهد.
بینش‌های جدید در فلزشناسی کهن
ماده غیرمعمول این اجسام نه تنها پنجره‌ای به تکنولوژی پیشرفته آن زمان می‌گشاید، بلکه نشان می‌دهد که آهن شهاب‌سنگی ممکن است بسیار ارزشمند تلقی می‌شده است. فرهنگ‌های کهن، مانند فرعون مصری توت‌عنخ‌آمون، نیز از آهن شهاب‌سنگی در آثار خود استفاده می‌کردند. احتمالاً ایبری‌ها این ماده آسمانی‌المنشأ را ویژه تلقی می‌کردند و ممکن است آن را دارای اهمیت معنوی یا نمادین می‌دانستند.
این درک از اهمیت فرهنگی آهن شهاب‌سنگی در جوامع کهن، نگاه جدیدی به نحوه تعامل انسان‌های پیشاتاریخ با پدیده‌های نجومی ارائه می‌دهد. شهاب‌سنگ‌ها برای این تمدن‌ها نه تنها منبع مواد خام بودند، بلکه نمادی از قدرت الهی و ارتباط با آسمان محسوب می‌شدند. این باور منجر به ایجاد اجسام تشریفاتی و آیینی شده که نه تنها از نظر فنی پیشرفته بودند، بلکه حامل معانی عمیق مذهبی و اجتماعی نیز بودند.
تأثیرات علمی و تاریخی
کشف این اجسام آهنی شهاب‌سنگی در گنجینه ویلنا، نخستین شواهد استفاده از چنین ماده‌ای در ایبریا محسوب می‌شود. یافته‌ها در نشریه «تراباخوس د پرئیستوریا»، مجله برجسته باستان‌شناسی اسپانیا، منتشر شده‌اند. اگرچه اجسام به شدت خورده شده‌اند و استنتاج نتایج قطعی را دشوار می‌کنند، تیم پشت این کشف امیدوار است که روش‌های آزمایشی جدید و غیرتهاجمی بتوانند داده‌های دقیق‌تری برای تأیید این یافته‌های انقلابی فراهم کنند.
این کشف همچنین سؤالات جدیدی درباره شبکه‌های تجاری و فرهنگی دوران برنز مطرح می‌کند. چگونه این تمدن‌ها توانستند شهاب‌سنگ‌ها را شناسایی، جمع‌آوری و پردازش کنند؟ آیا شبکه‌های تبادل اطلاعات و فناوری بین تمدن‌های مختلف وجود داشت که امکان انتشار این دانش تخصصی را فراهم می‌کرد؟
چشم‌انداز آینده تحقیقات
محققان امیدوارند که با استفاده از تکنیک‌های نوین تجزیه و تحلیل، بتوانند اطلاعات بیشتری درباره منشأ دقیق این شهاب‌سنگ‌ها و روش‌های پردازش آن‌ها به دست آورند. استفاده از میکروسکوپ الکترونی، طیف‌سنجی اشعه ایکس و سایر روش‌های غیرمخرب می‌تواند تصویر کاملی از فرآیندهای فلزکاری دوران برنز ارائه دهد.
همچنین، این کشف ممکن است منجر به بازنگری در سایر مجموعه‌های موزه‌ای شود تا اجسام مشابهی که پیش از این نادیده گرفته شده‌اند، شناسایی شوند. این رویکرد می‌تواند درک ما از گستردگی استفاده از آهن شهاب‌سنگی در دوران باستان را گسترش دهد.
منبع: فرارو
