به گزارش بهداشت نیوز فرزاد پناهی، دبیر انجمن جراحان عمومی ایران و عضو هیأت مدیره جامعه جراحان ایران، نسبت به رشد نگران‌کننده آمار تروما و حوادث در سراسر جهان هشدار داد. وی تأکید کرد که این مسئله به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های نظام سلامت بدل شده و طبق آمارهای جهانی، سوانح و تروما، به‌ویژه تصادفات رانندگی، اصلی‌ترین عامل مرگ و میر در بازه سنی ۵ تا ۲۹ سال هستند. این آمار، زنگ خطری جدی برای کشورهایی با جمعیت جوان مانند ایران محسوب می‌شود.
سهم بالای تصادفات رانندگی در بروز تروما
پناهی با اشاره به سهم بالای تصادفات رانندگی در بروز تروما افزود: «بررسی علل اصلی تروما نشان می‌دهد که تصادفات رانندگی در صدر این فهرست قرار دارند.» او ادامه داد: «پس از آن، در کشورهای مختلف، دلایلی چون درگیری‌های خیابانی، تیراندازی، حوادث طبیعی مانند زلزله و سیل، انفجارها، سقوط از ارتفاع، سوختگی و حتی مسمومیت‌ها به عنوان عوامل اصلی تروما و مصدومیت شناسایی می‌شوند.»
هزینه‌های انسانی و اقتصادی جبران‌ناپذیر سوانح
این عضو هیأت مدیره جامعه جراحان ایران تصریح کرد: «نکته مهم در بررسی این سوانح، صرفاً آمار مرگ و میر نیست، بلکه آثار گسترده و پنهانی آن بر پیکره اجتماع است.» وی افزود: «هر یک مورد مرگ ناشی از تصادف، نوک کوه یخی از آسیب‌های پنهان است؛ چراکه به ازای هر فرد فوت‌شده، حدود ۳۰ تا ۳۵ نفر دیگر دچار مصدومیت و آسیب می‌شوند که بخشی از آن‌ها تا پایان عمر با معلولیت زندگی می‌کنند.» این وضعیت نیازمند توجه ویژه به بحث پیشگیری از حوادث است.
پناهی با تأکید بر هزینه‌های انسانی و اقتصادی جبران‌ناپذیر این آسیب‌ها گفت: «اثرات این آسیب‌ها فقط در بعد فردی نیست، بلکه خسارت‌های سنگین اجتماعی و اقتصادی به کشور تحمیل می‌کند.» او افزود: «جوانی که دچار ناتوانی جسمی می‌شود، دیگر نمی‌تواند به بازار کار بازگردد و علاوه بر فشار روحی و روانی، خانواده و جامعه را نیز درگیر می‌کند. این در حالی است که کشورها به‌خصوص در بخش نیروی کار جوان، بیشترین نیاز را به همین قشر دارند و سلامت عمومی جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
لزوم اقدامات فوری برای کاهش آمار تروما در ایران
دبیر انجمن جراحان عمومی ایران در پایان خاطرنشان کرد: «در حال حاضر، سوانح رانندگی مهم‌ترین عامل بروز تروما در ایران شناخته می‌شود.» وی تأکید کرد: «لزوم سیاست‌گذاری دقیق، فرهنگ‌سازی، بازنگری در قوانین راهنمایی و رانندگی و ارتقای زیرساخت‌های ایمنی، ضرورتی فوری برای کاهش این آمار هشداردهنده است. بی‌توجهی به این مسئله، می‌تواند هزینه‌هایی جبران‌ناپذیر بر سلامت عمومی و توسعه انسانی تحمیل کند.»
منبع: مهر
