سرویس اجتماعی تابناک_ در حرکتی که بیش از آنکه تدبیر باشد، نمایشی بهت آور است، وزارت آموزش و پرورش با چرخشی ناگهانی، سوزن ساعت مدارس را بر نشانه‌ی سپیده‌دمِ شش صبح ثابت نهاده است.
گویی قرار است دانش‌آموزان، قربانیان بی‌صدای این ناترازی انرژی و ناتوانی مدیریتی شوند، تا شاید تب بحران انرژی با فرافکنی به خوابی سنگین فرو رود! این یا نشانه مدیریت ناکارآمد و بی فکر در پهنه آموزش است یا اعترافی خاموش به فروپاشی زیرساخت‌های انرژی. یعنی همان بحران.
این چیز عجیبی نیست، در همان اولین تدبیر به ذهن آدمی می‌آید که آموزش و پرورش تعطیل یا صرفا با یک ساعت آموزش، بسیار بهتر، قوی‌تر و موثرتر از آموزش و پرورشی است که دانش آموزانش باید از ۶ صبح تا ساعت ۱۳ گیج بزنند و خواب آلود زجر بکشند.
انتقال درد
اگر این را "مدیریت " بنامیم، پس باید پذیرفت که در قاموس این مدیران، "حل مسئله" مترادف است با "انتقال درد" از جیبی به جیب دیگر!
آنجا که از حل مسائل و مشکلات بر نمی‌آییم کار را می‌رسانیم به جایی که مشکلات را به عرصه های دیگر تسری دهیم.این هم هنر مدیریت ما شده است تا همه چیز را به عدالت نزدیک کنیم. عدالت در تاریکی و خاموشی و عدالت در کاستی‌ها.
آیا کسی پرسیده است که چگونه می‌توان بر لوحِ خسته‌ی ذهن کودکان خواب‌زده، نقشِ دانش را کَند؟ آیا سنجیده‌اند که بار این تغییر نابهنگام چگونه بر دوشِ خانواده‌ها، به ویژه مادران، فرود خواهد آمد؟ به راستی که گویا فهمِ برخی از "تدبیر"، به اندازه‌ی تایپ دو سطر در گروه‌های مجازی است!
این اتفاق صرفا بر نگرانی ها دامن می زند. شک نکنید در شرایطی این خبر انتشار یافته است که بسیاری از دانش‌آموزان هنوز از آن خبر ندارند و یا احتمالاً در خواب بودند و صبح همین روز اول با نابسامانی جدیدی در استارت کار مدارس روبرو خواهیم بود.
آیا فردای این سرزمین، در آستانه‌ی خاموشی‌های بی‌پایان است؟ اگر چنین است، چرا به جای گفت‌وگوی صادقانه، مردم را در تاریکیِ تصمیماتِ شتابزده رها کرده‌اند؟
این تصمیم‌های شتابزده، تنها ثابت می‌کند که مدرسه‌ای که شما را مدیرِ شایسته‌ای بار نیاورد، اکنون دارد آینده‌ی کودکان را نیز به تاریکی می‌کشاند!
