به گزارش خبرگزاری مهر، زهرا بهروزآذر، معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده اظهار داشت: خودکشی یکی از جدی‌ترین اشکال خشونت است. فردی که نمی‌تواند از چرخه ناامیدی و درماندگی خارج شود، یا خشونت را علیه دیگری اعمال می‌کند یا علیه خود؛ که نتیجه آن حذف خویشتن است.
وی ادامه داد: این تلخ‌ترین تجربه‌ای است که برخی از خانواده‌ها، دوستان و حتی جوامع محلی با آن مواجه می‌شوند و آثار روانی و اجتماعی آن سال‌ها باقی می‌ماند.
معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده با تأکید بر اینکه پیشگیری از خودکشی فراتر از آمار و ارقام است، اظهار داشت: وقتی از پنج یا ده هزار مورد اقدام به خودکشی سخن می‌گوئیم، تنها به خود افراد محدود نمی‌شود، بلکه خانواده‌ها، همسایه‌ها و محیط‌های اجتماعی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر جان ایرانی برای ما ارزشمند است و هدف ما باید رسیدن به نقطه صفر خودکشی باشد؛ هرچند آرمانی به نظر برسد، اما شدنی است و نیازمند یک برنامه ملی و تلاش جمعی است.
بهروزآذر با اشاره به مشاهدات خود از سفرهای استانی تصریح کرد: متأسفانه در برخی استانها همچون ایلام و کرمانشاه میزان خودکشی بالاست و تقریباً هر خانواده تجربه‌ای از آن دارد. این مسئله زندگی مردم را دچار آشفتگی کرده است. حتی دیده‌ایم که خودکشی به یک الگوی یادگیرنده تبدیل می‌شود؛ فردی وقتی راه‌حلی نمی‌یابد، سریعاً به آن فکر می‌کند و این چرخه خطرناک باید متوقف شود.
وی با اشاره به ابعاد اجتماعی و اقتصادی مسئله خودکشی خاطرنشان کرد: دلایل خودکشی تنها بیماری یا افسردگی نیست؛ در برخی موارد افراد به دلیل درماندگی، ناامیدی و یا احساس بی‌معنایی در زندگی به این نقطه می‌رسند. بنابراین باید هم در بعد ساختاری و نهادی و هم در بعد ذهنیتی و روانی افراد مداخله کنیم.
معاون رئیس‌جمهور با بیان اینکه اقدام و تمایل به خودکشی یک «بیماری» به معنای کلاسیک آن نیست و نباید تمام بار مسئولیت مداخلات را تنها بر دوش روان‌پزشکی و درمان دارویی گذاشت، ابراز داشت: این موضوع یک رخداد اجتماعی فرهنگی است که به مؤلفه‌های متعددی وابسته است. بنابراین رویکرد پیشگیری باید جامع، میان‌رشته‌ای و متکی بر هم‌افزایی نهادها باشد.
بهروزآذر توانمندسازی را یکی از کلیدهای اصلی پیشگیری دانست و بیان کرد: باید به افراد کمک کنیم تا نگرش مثبت داشته باشند و زندگی برایشان معنا پیدا کند. وقتی انسان‌ها احساس می‌کنند برای دیگران دوست‌داشتنی نیستند، به جایی می‌رسند که حتی خودشان هم خود را دوست ندارند و این زمینه‌ساز اقدام به خودکشی می‌شود. در حالی که با ایجاد معنا، گفت‌وگو و شنیدن صدای آنان می‌توان بسیاری را نجات داد.
وی با اشاره به نقش خانواده و محیط‌های اجتماعی یادآور شد: طبق مطالعات سازمان جهانی بهداشت، گفت‌وگوی مؤثر و شنیده شدن می‌تواند افراد را از تصمیم به خودکشی بازدارد. باید خانواده‌ها آموزش ببینند که به جملات هشداردهنده مانند «از زندگی خسته شدم» یا «این زندگی چه فایده‌ای دارد» حساس باشند و حمایتگری کنند. ما نمی‌توانیم همه بار را بر دوش اورژانس اجتماعی بگذاریم، هرچند تلاش‌های ارزشمند آنان قابل تقدیر است.
معاون رئیس‌جمهور با بیان اینکه مداخلات فرهنگی و اجتماعی مکمل اقدامات ساختاری هستند، عنوان کرد: در برخی مناطق کوچک کشور حتی یک سینما یا فرهنگسرا وجود ندارد. ایجاد چنین فضاهایی می‌تواند بخشی از بار روانی جامعه را کاهش دهد. باید ببینیم چه اقداماتی در این زمینه می‌تواند به کاهش خودکشی کمک کند و در این مسیر به کمک دانشگاهیان نیازمندیم.
بهروزآذر ادامه داد: امید ما این است که با فرصت ایجاد قرارگاه پیشگیری از خودکشی استان تهران در دانشگاه ایران با همفکری دانشگاهیان و متخصصان و با حمایت و مشارکت مردم، بتوانیم با توانمندسازی، مداخلات فرهنگی و اجتماعی و ارتقا آگاهی، خودکشی را در کشور به حداقل برسانیم. باور ما این است که هر جان ایرانی عزیز است و باید برای حفظ آن همه تلاش کنیم.
