به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سولماز رهبر افزود: لنف‌اِدِم تورم مزمنی است که بیشتر اندام‌های فوقانی مثل بازوها، آرنج، دست یا اندام‌های تحتانی مثل ساق پا و ران‌ها را درگیر می‌کند؛ البته سایر نواحی بدن مثل تنه، گردن و سر نیز می‌توانند تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند.

وی با بیان اینکه ­تورم ناشی از ناتوانی سیستم لنفاتیک در انجام عملکرد اساسی خود یعنی جذب آب و پروتئین است، ادامه داد: ­تورم مزمن به دو نوع اولیه و ثانویه تقسیم می‌شود؛ ­تورم­ مزمن اولیه معمولاً مادرزادی است و می‌تواند قبل یا بعد از ۳۵ سالگی باشد که تشخیص آن دشوار است. اما ­تورم­ ­مزمن ثانویه در اثر آسیب به سیستم لنفاوی به دلیل جراحی، برداشت غدد لنفاوی، تابش اشعه رادیوتراپی یا عفونت ایجاد می‌شود.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان افزود: این بیماری ممکن است به‌صورت تدریجی یا ناگهانی بروز کند، بنابراین در صورت مشاهده تورم­ ­مزمن در اندام‌های فوقانی، تحتانی، تنه، گردن یا سر، بیماران باید به لنفوتراپیست مراجعه کرده و مشاوره دریافت کنند چراکه اگر ­تورم درمان نشود، می‌تواند حجم اندام را افزایش داده و باعث محدود شدن دامنه حرکتی، درد و فشار‌های عصبی شود.

وی خاطرنشان کرد: تورم­­ مزمن ­از نظر شدت به چهار مرحله تقسیم می‌شود؛ مرحله اول بدون علامت ظاهری است و بیمار تنها احساس سنگینی در اندام دارد. در مرحله دوم، تورم قابل برگشت است و با بالا نگه داشتن عضو، اندازه به حالت طبیعی برمی‌گردد. اما در مرحله سوم تورم شدید شده و با بالا نگه داشتن عضو کاهش نمی‌یابد که ممکن است همراه با عفونت‌های مکرر باشد. مرحله چهارم شامل چین‌های پوستی عمیق، عفونت‌های قارچی، زگیل‌های پوستی و ناخن‌های بدشکل است.

 رهبر در ادامه با اشاره به اینکه هر تورمی در اندام‌ها نشانه لنف‌اِدِم نیست عنوان کرد: باید پس از انجام غربالگری توسط متخصصین کلیه، قلب و عروق، به ­تورم مشکوک شد بنابراین انجام آزمایشات دقیق برای تشخیص ضروری است.

وی با اشاره به باور‌های اشتباه بیماران در خصوص گرم کردن ناحیه مورد نظر، گفت: گرم کردن اندام متورم یا استفاده از نمک برای کاهش تورم می‌تواند وضعیت را بدتر کند. همچنین حمل اجسام سنگین، استفاده از انگشتر، ساعت، دستبند و انجام تاتو یا طب سوزنی ممنوع است. اندازه‌گیری فشار خون و نمونه‌گیری آزمایشگاهی نیز نباید از عضو مبتلا انجام شود.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان با بیان اینکه در صورت مزمن شدن ­تورم، مشکلاتی مانند سفت شدن بافت، عفونت‌های مکرر و حتی قطع عضو ممکن است رخ دهد تبیین کرد: درمان استاندارد این بیماری روش CDT است که شامل بانداژ‌های مخصوص، آستین‌های فشاری و ماساژ تخلیه لنفی (MLD) می‌شود.

وی توصیه کرد: بیماران باید پوست خود را مرطوب نگه داشته، در کار‌های منزل از دستکش استفاده کرده و از تماس با مواد شیمیایی خودداری کنند. همچنین مصرف نمک، چربی و قند را کاهش داده و پروتئین و میوه‌های قرمز رنگ مصرف کنند. مراجعه به متخصص تغذیه برای دریافت رژیم غذایی مناسب نیز ضروری است.

 رهبر گفت: افراد باید در روند بیماری از ماساژ‌های عادی و پرفشار خودداری کرده و تنها تحت نظر لنفوتراپیست از ماساژ‌های مخصوص استفاده کنند. همچنین استفاده از باند‌های مخصوص و آستین‌های فشاری طبق آموزش‌های لنفوتراپیست اهمیت زیادی در کنترل این بیماری دارد، البته بعد از مراجعه و معاینه، قطعاً لنفاوتراپیست با ارزیابی دقیق، نکات مهمی را به بیمار آموزش خواهد داد که در روند بهبود تأثیر بسزایی دارد.