این هنرمند اضافه کرد: مساله جالب دیگر این است که ذهنیت کیارستمی نسبت به عکس‌ها یا دوربینی که کار می‌کرد این‌گونه بود که ابدا از ابزار پیچیده‌ای استفاده نمی‌کرد یا دوربین خیلی حرفه‌ای نداشت. به‌نظرم هیچ‌گاه او را با ذهنیت و ابزار پیچیده نسبت به عکاسی ندیده‌ام. یکی از مسائل مهم در عکس‌های او این بود که پس از چاپ عکس‌ها، آن را نقاشی می‌کرد. ولی در بعد نقاشی، او تنها قصد اشتراک آنها را با دوستانش نداشت بلکه قصد داشت آنها را به اشتراک عمومی بگذارد. هرچند هیچ‌گاه خود را به عنوان نقاش، در مجامع عمومی معرفی نمی‌کرد.

ژان میشل فرودون گفت: کیارستمی ابدا یک انسان تئوریسین نبود و آنچه از طبیعت می‌گرفت به ذهن روشنفکر او برمی‌گردد که آن را به یک پروژه عکاسی اختصاص می‌داد. نگاه به طبیعت برای هر کسی می‌تواند قابل تغییر باشد. بسیاری از افراد وقتی عکس‌های او را می‌بینند می‌گویند که عنصر انسان در کارهایش نیست که مخالفم چون وقتی موتور یا ماشین در کارهایش می‌بینیم قطعا نشانی از انسان هستند چون توسط انسان ساخته شده‌اند.