به گزارش همشهری‌آنلاین، باستان‌شناسان در منطقه لامونزی-سن-مارتن در جنوب‌غرب فرانسه، یک تدفین بسیار ارزشمند مربوط به دوره اوج امپراتوری روم (اوایل قرن دوم میلادی) را پیدا کرده‌اند. این تدفین که به‌صورت سوزاندن جسد روی هیزم انجام شده، شامل اشیای کم‌نظیر و گران‌بهایی مانند سکه‌ها، جواهرات طلایی و یک انگشتری با نگینی کنده‌کاری‌شده به خط یونانی است.
محل این کشف که در کنار گذرگاهی بر رود دوردون قرار دارد، قبلاً به‌عنوان یک سکونتگاه دورۀ نوسنگی شناخته می‌شد؛ اما یافتن تنها یک گور رومی در آن بسیار غیرمنتظره بود. این گور شامل یک حفره مستطیل‌شکل است که لبه‌های آن با آثار سوختگی (ناشی از سوزاندن جسد) مشخص شده.
به گزارش فرادید؛ در یکی از گوشه‌ها یک ظرف کوچک «تِرا سیگیلاتا» و یک شیشه کوچک شفاف پیدا شده و درست در زیر آن‌ها بقایای سوخته انسان به چشم می‌خورد. وجود یک سکه برنزی نیز ثابت کرد که این گور مربوط به دوره اوج امپراتوری روم یعنی حدود ۱۸۰۰ سال قبل است.
این نوع تدفین را «بوستوم» می‌نامند؛ یعنی نوعی تدفین که در آن جسد روی هیزم سوزانده می‌شود و استخوان‌ها و خاکستر همان‌جا باقی می‌مانند، بر خلاف روش رایج‌تر که در آن یک تل هیزم چندبار استفاده می‌شد و استخوان‌های سوخته را برای دفن به جای دیگری منتقل می‌کردند. در شیوۀ تدفین بوستوم، هیزم روی گودالی کم‌عمق قرار می‌گرفت تا هنگام سوختن، استخوان و خاکستر در آن جمع شود و پس از خاموش‌شدن آتش، گودال با خاک پوشانده می‌شد.
باستان‌شناسان با دقت بسیار، خاکِ داخل گودال را بررسی کردند. این لایه‌ی حدود ۱۵ سانتی‌متری، ترکیبی از خاکستر، زغال، تکه‌های استخوان سوخته و اشیای تدفینی بود. تمام یافته‌ها (اعم از استخوان‌ها و اشیاء) در همان محل باقی گذاشته شد تا با روش فتوگرامتری ثبت و مدل سه‌بعدی دقیقی از گور برای بررسی‌های بعدی ساخته شود.
ظرف تِرا سیگیلاتا که احتمالاً در کارگاه‌های محلی مونتانز در مرز قرن اول و دوم میلادی تولید شده، همراه با توده‌ای از خاک برداشته شد. یک شیء آهنی بلند نیز که شدیداً زنگ‌زده بود و دسته‌ای چوبی داشت، به همان صورت برای بررسی با اشعه ایکس و کاوش کامل در آزمایشگاه منتقل شد.
سکه‌های کشف شده در مقبره در کنار برخی ورقه‌های طلایی که احتمالا بقایای جعبه حاوی سکه‌ها هستند
در بخش جنوبی گودال، مجموعه‌ای از اشیای ارزشمند پیدا شد؛ از جمله حدود ۱۰ سکه که میان آن‌ها ورقه‌های کوچک طلا دیده می‌شد. احتمالاً این ورقه‌ها تزئینات کیسه یا جعبه‌ای بوده‌اند که زمانی سکه‌ها را در خود نگه می‌داشته. چند قطعه کریستال نیز یافت شد که به‌نظر می‌رسد روی پایه‌ای چرمی یا مواد آلی دیگر نصب بوده باشند.
در میان ۲۲ شیء طلایی (ورقه‌ها، سیم‌ها و قطره‌های طلا)، سه مورد اهمیت ویژه داشت: دستبندی ساخته‌شده از نوار پیچ‌خورده با قفل حلقه‌ای، آویزی کروی‌شکل که معمولاً به پسران خانواده‌های ثروتمند رومی داده می‌شد و یک انگشتر دارای نگین کنده‌کاری‌شده.
این انگشتر که بر اثر شدت حرارت تغییر شکل داده و داخل توده فرو ریخته بود، دارای پایه‌ای چنگال‌مانند است که زمانی یک نگین کوچک روی آن قرار داشته است. جنس این نگین هنوز مشخص نیست (شاید از جنس سنگ‌کریستال باشد). اندازه‌اش بسیار کوچک است و هفت حرف یونانی «Allallé» روی آن کنده‌کاری شده‌اند. پژوهشگران قصد دارند بررسی کنند که آیا این واژه می‌تواند نام خانوادگی فرد دفن‌شده باشد یا نه.
اکنون بقایای به‌دست‌آمده و ساختار گور توسط یک گروه پژوهشی چندرشته‌ای بررسی خواهد شد. علاوه‌بر مطالعه شیوه تدفین، آن‌ها به دنبال کشف جایگاه این گور در چشم‌انداز منطقه هستند: اینکه گورستان مرتبط با این بوستوم در کجا قرار داشته، سکونتگاه رومی‌ها دقیقاً کجا بوده و آیا وجود نگین یونانی می‌تواند نشانه‌ای از حضور جمعیت یونانی در این منطقه باشد یا خیر.
