آلودگی هوای تهران در تاریخ

دنیای اقتصاد پنج شنبه 25 فروردین 1401 - 00:06
ماساجی اینووه، سیاح ژاپنی که در سال‌های سلطنت مظفرالدین‌شاه به تهران رسید، اولین مواجهه‌اش با آلودگی تهران را این‌گونه توصیف می‌کند: در خیابان‌های تهران خط‌آهن برای واگن اسبی کشیده‌اند و درشکه هم زیاد تردد دارد؛ اما شهر پر از گرد و خاک است که هم درشکه‌سواران و هم پیاده‌ها را آزار می‌دهد.

از این رو زندگی در تهران برای کسانی که بیماری ریه دارند تحمل ناشدنی است. در کوی و گذر این شهر در هر فصل سال تا ساق پای عابران در گل فرو می‌رود و راه رفتن چنان دشوار و آزارنده است که به وصف درنمی‌آید. پنداری که در شهر و خیابان‌های پکن می‌گذریم. علاوه بر این، خانه‌ها و خیابان‌ها نام و نشان درستی ندارد. او درباره آب و هوای تهران می‌گوید: «هوای تهران چهار فصل متمایز دارد. بهار که مطبوع‌ترین موسم سال است از اواخر ماه مارس آغاز می‌شود و تا اواخر ماه مه ادامه پیدا می‌کند. پس از آن هوا رفته‌رفته گرم می‌شود و همین که شاه برای گریختن از گرما از کاخ شهری خود به قصر ییلاقی در حومه شهر کوچ می‌کند، وزیران و بزرگان دولت و اعیان برای گذراندن تابستان به جاهای خنک و خوش منظره شمیران می‌روند و کارهای رسمی و دولتی مدتی معطل می‌ماند... پاییز به‌طور معمول تا ماه دسامبر ادامه دارد و آن‌گاه زمستان سخت و دل‌آزار فرامی‌رسد و هر سو را برف سپید یکسره می‌پوشاند.»

سفرنامه ایران، ماساجی اینووه، ترجمه دکتر هاشم رجب زاده، انتشارات طهوری، بهار ۱۳۹۰

منبع خبر "دنیای اقتصاد" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. (ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.