به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، بین مریخ و مشتری یک حلقه عظیم از صخره های فضایی مدار می زنند. این منطقه که به عنوان کمربند سیارکی شناخته می شود، مامن حدود ۱.۹ میلیون سیارک با قطر بیشتر از یک کیلومتر است و بخش اعظم صخره های منظومه شمسی را می سازد.

این کمربند که مرز بین سیاره های صخره ای داخلی تر منظومه شمسی و سیاره های گازی بخش خارجی تر آن است، قدمتی به اندازه خود منظومه شمسی دارد. کمربند سیارکی از موادی تشکیل شده که طی دوران اولیه تشکیل خورشید، وجود داشته اند.

مشتری میان تمام سیاره ها بیشترین تاثیر بر کمربند سیارکی را دارد. این سیاره گازی به دلیل اندازه بزرگ خود نیروی گرانشی خود، بیشتر اوقات صخره های بزرگ را از کمربند سیارکی بیرون می کشد. البته این تنها تاثیر آن است. جاذبه گرانشی مشتری صخره های عظیم دیگر که در اطراف هستند را به کمربند سیارکی می کشاند.

براساس یک پژوهش جدید این تاثیر به تدریج باعث خرد شدن سیارک های تشکیل دهنده کمربند می شود. درحالیکه این صخره ها با یکدیگر برخورد می کنند به تکه های کوچک تر تقسیم می شوند. در نتیجه احتمال دارد کمربند سیارکی به زودی به طور کامل از بین برود.

این تحقیق جدید که در arXiv منتشر شده، نشان می دهد کمربند سیارکی حدود ۰.۰۰۸۸ درصد از حجم خود را هر میلیون سال از دست می دهد.

پژوهشگران به رهبری خولیو فرناندز از دانشگاه جمهوری اوروگوئه روی بخشی از کمربند سیارکی که از لحاظ برخورد فعال است، تمرکز کردند. این اصطلاح به بخشی از کمربند گفته می‌شود که سیارک‌های آن به حدی کوچک هستند که در برخوردهای مکرر و پرتاب‌های دینامیکی شرکت می‌کنند.

طبق محاسبات فرناندز و همکارانش کمربند سیارکی حدود یک سوم حجم خود را طی ۳.۵ میلیارد سال گذشته از دست داده است. این گروه از پژوهشگران تخمین می زنند ۲۰ درصد سیارک ها به بخش داخلی منظومه شمسی فرار می کنند. از سوی دیگر ۸۰ درصد دیگر خرد و به گرد و غبار کیهانی تبدیل می‌شوند. این گرد و غبار سپس وارد ابر زودیاکال می‌شود که یک ابر متراکم از گرد و غبار است که داخل منظومه شمسی دور خورشید مدار می زند.

البته پژوهشگران اذعان می کنند مرگ خورشید در حدود پنج میلیارد سال دیگر به از بین رفتن کمربند سیارکی قبل از نابودی کامل آن، منجر خواهد شد. دلیل این امر آن است که نرخ سرعت کاهش جرم کمربند به مرور زمان کند می‌شود زیرا با کاهش تعداد سنگ‌ها، برخوردهای کمتری رخ می‌دهد.

با این حال، این یافته‌ها اهمیت زیادی دارند، زیرا چشم اندازی از سرعت خروج سیارک‌ها از کمربند سیارکی ارائه می کنند. ممکن است این سیارک‌ها در نهایت به سمت زمین حرکت کنند، بنابراین این داده‌ها برای دفاع سیاره‌ای اهمیت فراوانی دارند.