همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: این تصویر، نمایی از تهرانی است که با سرعتی بی‌سابقه به‌سوی مدرنیته گام برمی‌داشت؛ ساختمان‌های مدرن و بلندمرتبه در پس‌زمینه، گواهی بر این توسعه هستند، اما هنوز در محاصره برج‌ها و دود گم نشده‌اند.
در آن سال‌ها، پارک شهر نه فقط یک فضای سبز، که ریه‌های تپنده و قلب اجتماعی پایتخت بود. حوض‌های منظم، درختان سرسبز و مردمی که با آرامش در پیاده‌روهای آن قدم می‌زنند، سیمای شهری را به تصویر می‌کشند که در آن، طبیعت و زندگی مدرن در تعاملی نزدیک و صمیمی با یکدیگر قرار داشتند. این عکس، یادآور دورانی است که پایتخت هنوز فرصت نفس‌کشیدن داشت و می‌شد در قلب شلوغی‌هایش، چنین منظره آرام و باشکوهی را به تماشا نشست. این قاب، سندی از یک آرامش گمشده و دعوتی برای حفظ باقی‌مانده این فضاهای ارزشمند است.
