با این حال، اگر این اضطراب شدت یابد و با نشانه‌هایی مانند دل‌درد، سردرد، تهوع صبحگاهی یا کابوس‌های شبانه همراه شود و بر عملکرد تحصیلی یا اجتماعی کودک تأثیر بگذارد، لازم است حتماً با روان‌پزشک کودک یا روان‌شناس مشورت شود.
خداحافظی دوستانه، نه خداحافظی پنهانی
یکی از مهم‌ترین عوامل در مدیریت اضطراب جدایی، نقش والدین است. کودکان، احساسات والدین را با دقت درک می‌کنند. اگر والدین خودشان دچار اضطراب باشند، این نگرانی به کودک منتقل خواهد شد. بنابراین، اولین گام در مدیریت این وضعیت، کنترل اضطراب والدین است. خداحافظی هنگام ورود به مدرسه باید محکم، دوستانه و کوتاه باشد. دزدکی رفتن یا طولانی کردن خداحافظی نه‌تنها کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند احساس ناامنی کودک را تشدید کند.
ایجاد یک رفتار خداحافظی ثابت، مثل یک بوسه خاص یا جمله‌ای دلگرم‌کننده، به کودک کمک می‌کند بداند که این جدایی موقتی است و والدین حتماً بازمی‌گردند. همچنین، می‌توان از ابزارهای ساده‌ای مانند قرار دادن یک شیء کوچک یادآور خانه در کیف کودک استفاده کرد تا حس نزدیکی و آرامش بیشتری به او بدهد.
اعتمادسازی نسبت به معلم و محیط مدرسه، نکته کلیدی دیگری است. کودک باید بداند که معلم در غیاب والدین، مانند مادر دوم از او مراقبت خواهد کرد. این اعتماد، ترس از جدا شدن را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
و در نهایت، تأکید بر پرهیز از رفتارهای آسیب‌زننده بسیار ضروری است. تهدید، تنبیه یا مسخره‌کردن کودک به دلیل ترس از مدرسه، نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه اضطراب را تشدید می‌کند. پذیرش احساسات کودک، همدلی با او، و حمایت مستمر، بهترین راه برای عبور سالم از این مرحله رشدی است.
ایرنا
