به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی، دسامبر امسال در منهتن با شبی پر از واژه و موسیقی تجلیل خواهد شد.
انجمن ژاپن و تالار شهر نیویورک با همکاری هم برنامه تجلیل موراکامی را ارائه می‌کنند. این برنامه شامل روخوانی‌هایی از کتاب‌های موراکامی و اجراهایی توسط هنرمند جاز، جیسون موران و دیگران است که از ارجاع موسیقیایی فراوان در کتاب‌های موراکامی انتخاب شده است. انتظار می‌رود موراکامی خود در این رویداد که ۱۱ دسامبر برگزار می‌شود، حضور داشته باشد و در تالار شهر سخنرانی افتتاحیه را ایراد کند. وی در این مراسم جایزه انجمن ژاپن را که پیش از این به یوکو اونو، آکیرا کوروساوا و هیدکی ماتسویی و چهره‌های برجسته دیگر اهدا شده بود، دریافت خواهد کرد.
جاشوا دبلیو واکر، رئیس و مدیرعامل انجمن ژاپن، در بیانیه‌ای گفت: هاروکی موراکامی یکی از منحصر به فردترین نویسندگان روی کره زمین است. اکنون مفتخریم که شبی منحصر به فرد را برای تجلیل از او در شهر نیویورک بسازیم.
موراکامی ۷۶ ساله که سال‌هاست نامزد جایزه نوبل است، برای رمان‌هایی مانند «IQ۸۴»، «وقایع‌نامه پرنده کوکی» و «جنگل نروژی» که نام ترانه‌ای از گروه بیتلز است، شهرت جهانی دارد.
در برنامه تجلیل موراکامی که با عنوان «نوار ترکیبی موراکامی» برگزار می‌شود، ادبیات و موسیقی - دو رشته اصلی در آثار موراکامی - با هم ترکیب می‌شود تا از رمان‌های او روخوانی شود و در ترکیب با موسیقی جاز، کلاسیک و پاپ که در بافت احساسی داستان تنیده شده‌اند، به گوش دوستدارانش برسد. تجلیل از او با شبی از کلمات و موسیقی فقط نمادین نیست بلکه از نظر ساختاری به نحوه ارائه داستان‌هایش وفادار است.
جایزه انجمن ژاپن جایزه معتبری است که پیش از این به چهره‌هایی مانند کوروساوا و اونو به عنوان نمایندگان فرهنگی برجسته اهدا شده است. حضور موراکامی نشان می‌دهد که طنین جهانی او از مرزهای ادبی فراتر رفته و وارد عرصه میراث فرهنگی شده است.
هرچند آثار موراکامی با کانون ادبی ژاپن که توسط رئالیسم روانشناختی سوسه‌کی، ظرافت زیبایی‌شناختی کاواباتا و جاذبه سیاسی اوئه شکل گرفته است، فاصله دارد، اما سورئالیسم و ارجاع‌های وی به فرهنگ عامه نشان دهنده تغییر نسلی است که آثارش منعکس می‌کند، آثار موراکامی یک آینه برای ارائه هویت پست‌مدرن ژاپن است که توسط فرهنگ مصرفی، بیگانگی و ارتباط جهانی شکل گرفته است تا در روایت‌های رویایی و قهرمانان بی‌تفاوت او از نظر احساسی تجلی یابد. موراکامی از چشم‌انداز عاطفی وسیع‌تر ژاپن معاصر، از تنهایی، اشتیاق و جستجوی معنا در جهانی تکه‌تکه، سخن می‌گوید. این تنهایی اغلب در داستان‌های کوتاه او شکلی آرام و ملموس به خود می‌گیرد: شخصیتی که تنها در یک آپارتمان چوبی شش‌تاتامی در توکیو زندگی می‌کند و برای گرم ماندن در زمستان، آب را در قابلمه می‌جوشاند. این تصاویر کم‌اهمیت نه از طریق شکوه، بلکه از طریق آشنایی آرام و حقیقت عاطفی‌شان طنین‌انداز می‌شوند. اگر قرار است ادبیات بازتاب زمان خود باشد، پس موراکامی مستندسازی از روان مدرن ژاپنی است.
