عصر ایران - بخش مهندسی پورشه به ندرت خودروهای مفهومی را صرفاً برای «جلوه‌ی بصری» طراحی می‌کند؛ معمولاً این خودروها کاملاً آماده تولید انبوه هستند، اما گاهی ممکن است به دلایلی وارد خط تولید نشوند. سرنوشت سدان C88 نیز همین‌گونه بود؛ خودرویی که در سال ۱۹۹۴ و تنها طی چهار ماه برای نمایشگاه خودروی پکن طراحی شد.
C88 به سفارش دولت چین و در چارچوب یک رقابت برای طراحی سدان کامپکت برای خانواده‌های چینی تولید شد. در این رقابت، علاوه بر پورشه، شرکت‌های دیگری مانند فیات و اوپل نیز حضور داشتند. خودروی مورد نظر باید پنج سرنشین را در خود جای می‌داد، قیمت مناسبی داشت و تولید آن در کارخانه فاو (FAW) آسان بود.
موتور: ۱.۱ لیتری خطی ۴ سیلندر
قدرت: ۶۷ اسب بخار
گشتاور: ۱۰۵ نیوتن متر
گیربکس: ۵ سرعته دستی
حداکثر سرعت: ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت
شتاب ۰ تا ۱۰۰: ۱۶ ثانیه
وزن: ۹۸۰ کیلوگرم
نام C88 به دو دلیل انتخاب شد. اول اینکه حرف «C» می‌توانست معانی مختلفی مانند «پاکیزه» (Clean)، «راحت» (Comfortable)، «چین» (China) یا «ارزان» (Cheap) را تداعی کند. دوم، عدد ۸۸ در فرهنگ چینی خوش‌یمن است و احتمالا می توانست به قیمت خودرو نیز مربوط باشد.
«وندلین ویدکیند»، مدیر وقت پورشه، شخصاً از این خودرو رونمایی کرد. این خودرو برای پنج نفر، شامل یک کودک، طراحی شده بود که کاملاً با سیاست‌های دولت چین مطابقت داشت.
طراحی داخلی خودرو «بیونیک» بود و حتی از آن نیز برای طراحی داخلی اولین مدل «فورد فوکوس» الگوبرداری شد. نکته‌ی جالب اینکه هیچ لوگوی پورشه روی این خودرو نصب نشده بود و برای این پروژه، لوگوی جدیدی طراحی شد: یک مثلث با سه نقطه که نماد خانواده‌ی سنتی چینی، یعنی دو والد و یک فرزند، بود.
پورشه C88 تنها ۴ متر طول و ۱۶۳۵ میلی‌متر عرض داشت. وزن این خودروی مفهومی کمتر از یک تن (۹۸۰ کیلوگرم) بود. زیر کاپوت آن نیز برخلاف مدل‌های معمول پورشه، موتور شش سیلندر توربوشارژ قرار نداشت و یک موتور ۱.۱ لیتری ۴ سیلندر خطی با ۱۶ سوپاپ نصب شده بود که با توجه به سال ۱۹۹۴، ۶۷ اسب بخار قدرت و ۱۰۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این موتور با یک جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته دستی کار می‌کرد.
شتاب صفر تا ۱۰۰ این سدان ۱۶ ثانیه و حداکثر سرعت آن ۱۶۵ کیلومتر بر ساعت بود. اما مهم‌تر از همه، مصرف سوخت آن بود: C88 با موتور کم‌حجم خود تنها ۵.۸ لیتر بنزین در هر ۱۰۰ کیلومتر مصرف می‌کرد که این رقم، بسیار واقعی‌تر از ارقام ارائه‌شده توسط خودروسازی مدرن است. با این حال، این خودروی نویدبخش هرگز به تولید انبوه نرسید.
دلیل این اتفاق ساده بود: دولت چین در سال ۱۹۹۵ پروژه «خودروی خانواده‌ی چینی» را متوقف کرد و هیچ برنده‌ای در این رقابت معرفی نشد. شرکت پورشه نیز برای جلوگیری از هدر رفتن این تلاش‌ها، حق مالکیت و فناوری‌های این خودرو را به چند شرکت هندی فروخت، اما این طرح در آنجا نیز به نتیجه نرسید. به این ترتیب، پروژه بدون اینکه به جایی برسد، به پایان رسید.
C88 اکنون در موزه‌ی پورشه در اشتوتگارت نگهداری می‌شود. این خودرو اولین سدان مفهومی پورشه نبود، اما از میان همه مدل‌های مفهومی، بیش از همه به تولید نزدیک بود. شاید اگر تاریخ کمی متفاوت پیش می‌رفت، امروز به «پانامرا» نگاه دیگری داشتیم.
