احسان قائدی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره کتاب «پاکستان» هجده روایت از خدام و زوار اربعین شبه‌قاره در سیستان و بلوچستان، گفت: هرساله تعداد زیادی از زائران پاکستانی و شبه قاره، با طی چندین هزار کیلومتر و در سخت‌ترین شرایط، خودشان را به مرزهای ایران می‌رسانند تا از آنجا به سمت کربلا راهی شوند. این زوار از مرز میرجاوه و بعد مرز ریمدان خودشان را به ایران می‌رسانند و این حضور در شرایط خیلی سختی اتفاق می‌افتد.
قائدی ادامه داد: در سال‌های اول که این زائران برای حضور در اربعین به ایران می‌آمدند، میزبانی مناسبی از آنها صورت نمی‌گرفت، اما کم‌کم گروه‌های مردمی شکل گرفتند و برای آنها موکب برپا کردند. هم از نظر غذایی و هم از نظر پزشکی و رسیدگی به زوار اتفاق خوبی رقم خورد و این میزبانی به یک فرهنگ در سیستان و بلوچستان تبدیل شد. زوار هم با دیدن این استقبال‌ها به مرور بیشتر شدند و مردم هم به خوبی پای کار آمدند.
وی افزود: کتاب «پاکستان» روایت چند سال زیست اهالی سیستان و بلوچستان با زوار پاکستانی اربعین و پذیرایی مردم استان از زائران اربعین است. یکی از اهداف این کتاب گسترش این فعالیت‌ها و توجه ویژه به میزبانی از زوار اربعین است. این میزبانی هم به دلیل تحولات منطقه‌ای مهم است، هم از این نظر که ارتباط ما با شیعیان سراسر دنیا بیشتر می‌شود. ضمن اینکه زوار پاکستانی توسط دولت‌شان خیلی اذیت می‌شوند و نیاز به حمایت ما دارند تا با ایجاد یک موج رسانه‌ای و سیاسی، دولت هم با زوار پاکستانی اربعین همراهی بیشتری کند.
قائدی با بیان اینکه روایت‌های کتاب پاکستان نوشته اعضای حلقه ترانک در حوزه هنری سیستان و بلوچستان است، گفت: مهم‌ترین ویژگی این روایت‌ها این است که به محله‌های فعال، افراد فعال و اتفاقات شاخصی که در این میزبانی رقم می‌خورد، می‌پردازد. همچنین این هجده روایت یک سیری دارد که اگر کسی کتاب را بخواند، هم متوجه اهمیت موضوع می‌شود، هم از رویه میزبانی مطلع می‌شود و هم خودش نسبت به این اتفاق مشتاق می‌شود.
این نویسنده با اشاره به مردمی بودن میزبانی از زائران پاکستانی، گفت: جوهره اصلی این روایت‌ها، نشان دادن عشق و ارادت مردم شبه قاره و مردم ایران به امام حسین (ع) است و نوع محبت و میزبانی و پذیرایی که مردم سیستان و بلوچستان از آنها دارند. بسیاری از مردمی که پذیرایی می‌کنند، عشق و علاقه زیادی به زوار امام حسین (ع) دارند و یک سال صبر می‌کنند و امکانات‌شان را فراهم می‌کنند تا در این ایام، از زوار شبه‌قاره پذیرایی کنند. به عنوان مثال محله «غلام سرور» یکی از محله‌های کمتربرخوردار استان است، اما مردم هرساله دور هم جمع می‌شوند و فضای اسکان را برای زوار فراهم می‌کنند. هرکسی با هرچه در توان دارد، پای کار آمده است تا این میزبانی رقم بخورد و خاطره خوبی از ایران و استان سیستان و بلوچستان در ذهن زائران امام حسین (ع) ماندگار شود. آدم‌های زیادی مثل آقای حسینی و خانم امیدی هستند که در ایام منتهی به اربعین در آن منطقه ساکن می‌شوند و تمام زندگی‌شان را وقف این مسأله کرده‌اند. این افراد خودشان سال‌ها به زیارت اربعین نرفته‌اند تا بتوانند میزبانی درستی از زوار شبه قاره و شیعیان پاکستان داشته باشند. ما سعی کردیم تجربه این افراد را روایت کنیم و تصویر دقیق‌تری از این میزبانی به خوانندگان بدهیم.
قائدی در پایان با اشاره به حضور شیعیان افغانستانی در ایران برای زیارت اربعین، گفت: کتاب «پاکستان» شروع یک جریان در پرداختن به شیعیان و زائران اربعین است و قطعاً باید به حضور زوار افغانستانی در ایران هم پرداخت و حضور آنها و میزبانی از آنها را روایت کرد. امیدواریم در قدم‌های بعدی بتوانیم راوی شیعیان افغانستان هم باشیم و در این حوزه هم اتفاقات خوبی رقم بخورد.
