به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از نشریه Microbiology Spectrum، پژوهشگران دانشگاه نانکای در تیانجین چین موفق شدند جوامع میکروبی اصلی را شناسایی کنند که با پیش‌آگهی در چندین سرطان دستگاه گوارش ارتباط دارند. یافته‌های این تحقیق می‌تواند در آینده ابزارهای جدیدی برای ارزیابی خطر و بهبود برنامه‌ریزی درمانی فراهم کند. میکروب‌های ساکن در تومورهای دستگاه گوارش (GI) ممکن است علت تفاوت بیماران در پاسخ به درمان یا میزان گسترش متاستاز را توضیح دهند.

این مطالعه، ۱۶۰۲ نمونه توموری و ۱۱۶ نمونه بافت سالم مجاور را از پایگاه‌های داده عمومی بررسی کردند. محققان ۱۵ جنس باکتریایی را شناسایی کردند که به‌طور مداوم با پیش‌آگهی در شش نوع سرطان دستگاه گوارش مرتبط بودند. این امضای میکروبی مشترک توانست نتایج بقا و خطر متاستاز را در انواع سرطان‌ها پیش‌بینی کند.

سرطان‌های دستگاه گوارش در حال حاضر نزدیک به نیمی از موارد جدید ابتلا به سرطان در جهان را تشکیل می‌دهند و مسئول حدود یک‌سوم مرگ‌های ناشی از سرطان در سطح جهانی هستند. افزایش شیوع این سرطان‌ها در میان بزرگسالان جوان، اهمیت شناسایی نشانگرهای اولیه خطر و پاسخ به درمان را دوچندان کرده است.

مطالعات گذشته نشان داده‌اند که تومورهای دستگاه گوارش دارای تنوع بالایی از جوامع میکروبی هستند. برخی گونه‌ها نیز به‌طور مستقیم با رشد و پیشرفت سرطان‌ها در ارتباط بوده‌اند؛ به عنوان نمونه، اشرشیاکلی در کاهش اثربخشی درمان در سرطان روده بزرگ نقش داشته و گونه‌هایی مانند استافیلوکوک و لاکتوباسیلوس نیز در فعالیت متاستاتیک سرطان پستان شناسایی شده‌اند.

مطالعه جدید اما فراتر از گونه‌های منفرد رفته و الگوهای مشترک میکروبی در چندین نوع سرطان دستگاه گوارش را معرفی کرده است. به گفته پژوهشگران، این امضاهای میکروبی می‌توانند در کنار شاخص‌های بالینی و ژنتیکی موجود، به‌عنوان شاخص‌های مکمل خطر عمل کنند.

پژوهشگران دریافتند برخی باکتری‌ها با پاسخ‌های ایمنی محافظتی و برخی با پاسخ‌های پرخطر مرتبط هستند. برای مثال، گرانولیسلا با کاهش سلول‌های ایمنی CD8+ و افزایش احتمال متاستاز همراه بود، در حالی که دورئا با پاسخ ایمنی قوی‌تر و کاهش خطر گسترش بیماری ارتباط داشت.

بر این اساس، تیم تحقیقاتی یک نمره خطر مبتنی بر میکروبیوم طراحی کرد که توانست بروز مرگ‌ومیر بیشتر و احتمال بالاتر متاستاز در بیماران پرخطر را پیش‌بینی کند. این نمره همچنین با تفاوت در پاسخ به برخی ایمنی‌درمانی‌ها مرتبط بود.

این ابزار قرار نیست جایگزین روش‌های فعلی ارزیابی خطر شود، اما می‌تواند رویکردی تکمیلی برای شناسایی بیمارانی باشد که نیازمند استراتژی‌های درمانی متفاوت هستند؛ به‌ویژه در مواردی که ایمنی‌درمانی کمتر اثربخش است.

پژوهشگران تاکید می‌کنند که لازم است این نمره خطر در مطالعات بالینی آینده‌نگر تأیید شود و همچنین سازوکارهای زیستی ارتباط میان ترکیب میکروبی و رفتار تومور مورد بررسی قرار گیرد.