عصر ایران - اندرو مک کارتی، عکاس نجومی، موفق به ثبت تصویری شد که بیش از یک عکس است: این تصویر یک همزمانی بی نقص را به نمایش می گذارد؛ لحظه ای که دوست چترباز او، دقیقا در مقابل خورشید قرار گرفت و عکسی منحصر به فرد ثبت شد.
8 نوامبر 2025 رویداد جالبی توجه رسانه ها را به خود جلب کرد؛ عکاسی عجیب و غریب از یک چترباز و خورشید. آنچه شبیه یک جادوی خالص به نظر می رسد، در واقع نتیجه ماه ها برنامه ریزی دقیق و سطحی از مهارت فنی بود که کمتر عکاسی برای دستیابی به آن تلاش می کند.
برای ثبت این تصویر فوق العاده، مک کارتی و دوست چتربازش ماه ها وقت صرف کردند تا تمامی متغیرهای نجومی و فیزیکی را با دقت حیرت انگیز محاسبه کنند. این کار فراتر از تنظیمات ساده دوربین بود؛ آن ها مجبور بودند که تمامی عوامل زیر را در یک ثانیه مشخص همگام سازی کنند:
زمان بندی دقیق: محاسبه موقعیت لحظه ای خورشید در آسمان.
مسافت و زاویه: تعیین دقیق مکان، فاصله و زاویه دوربین نسبت به مسیر حرکت چترباز.
مسیر هواگرد: در نظر گرفتن مسیر حرکت هواگرد برای اطمینان از خروج ایمن چترباز در ارتفاع مناسب.
اثر تضاد: محاسبه این اثر نوری خاص برای ایجاد درخشش ایده آل در اطراف چترباز، در لحظه تراز شدن کامل با خورشید.
این برنامه ریزی استادانه باید در دقیقه و ثانیه پرش اتفاق می افتاد.
ثبت چنین لحظه ای بدون خطا و شانس تقریبا غیرممکن است. این پروژه با وجود برنامه ریزی دقیق، بارها با مشکل مواجه شد.
مک کارتی و تیمش، به دلیل نقص فنی، مشکلات مربوط به زمان بندی و ناهماهنگی های کوچک، چندین بار شکست خوردند. اما آنها تسلیم نشدند.
سرانجام، در ششمین تلاش بود که تمامی متغیرها در کسری از ثانیه با یکدیگر هماهنگ شدند و نتیجه، تصویری بود که نه تنها یکی از فوق العاده ترین تصاویر عکاسی نجومی ثبت شده در تاریخ است، بلکه گواهی بر اهمیت صبر، پشتکار و دانش عمیق علمی در هنر عکاسی محسوب می شود.
لحظه پریدن چترباز از هواگرد
واکنش تیم عکاسی به ثبت این لحظه منحصر به فرد
فیلتر هیدروژن-آلفا (Hydrogen-Alpha)
مک کارتی برای ثبت خورشید از نور هیدروژن-آلفا استفاده کرده است، که امکان دیدن جزئیات کروموسفیر خورشید (لایه جو نزدیک سطح خورشید) را فراهم می کند.
تلسکوپ‌ها و دوربین‌های چندگانه
او از ترکیب چند تلسکوپ و تجهیزات عکاسی استفاده کرده است:
تلسکوپ 60 میلی‌متری Lunt با 2.5× Powermate و دوربین ASI 1600mm
یک رفرکتور دوپلِت (AR 127 mm) با اپتیک هیدروژن-آلفا و چشمی Daystar Quark، با دوربین ASI 174mm
تلسکوپ Sky-Watcher Esprit 150mm با لَول Lunt و دوربین Z CAM E2-S6
همچنین دوربین Canon R5 با لنز 800 میلی‌متری + فیلتر روز (aperture filter) برای ثبت نور سفید خورشیدی.
موقعیت و فاصله عکاس نسبت به چترباز
مک کارتی روی زمین (در صحرای آریزونا) مستقر بود.
چترباز از هواپیمای سبک در ارتفاع تقریبا ۳۵۰۰ فوت (حدود ۱۰۷۰ متر) پرید.
فاصله مک کارتی تا چترباز حدود ۸۰۰۰ فوت (حدود ۲۴۴۰ متر) بوده است.
هم ترازی دقیق و هماهنگی از طریق رادیو
مک کارتی، چترباز و خلبان در تماس رادیویی سه طرفه بوده اند تا لحظه پرش دقیقا وقتی هواپیما در موقعیت مناسب نسبت به خورشید باشد، اتفاق بیفتد.
کامپوزیت (تصویر موزاییکی)
مک کارتی پس از ثبت فریمی که چترباز داشت از مقابل خورشید عبور می کرد، یک موزاییک با وضوح بالا از سطح خورشید ساخت و آن را با سیلوئت چترباز ترکیب کرد.
نام اثر
عکس با عنوان «The Fall of Icarus» (سقوط ایکاروس) منتشر شده که ارجاعی است به اسطوره یونانی ایکاروس که با بال هایی نزدیک خورشید پرواز کرد.
خیر، این عکس یک فریب دید (optical illusion) است اما نه در معنای معمول فتوشاپ تبلیغاتی.
تمام فریم های ضروری (جزئیات خورشید + سیلوئت چترباز) به شکل علمی و مهندسی شده ثبت و سپس ترکیب شده اند.
ترکیب نهایی یک اثر هنری–علمی است: نمایی انسانی (چترباز) روی پس زمینه ای کیهانی (سطح خورشید) که نتیجه ماه ها برنامه ریزی، محاسبه و تمرین است.
مک کارتی گفته است: «ممکن است اولین عکس از این نوع در تاریخ باشد.»
