به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از پدال،  از زمان ورود خودروها به جاده‌ها بیش از یک قرن می‌گذرد و ده‌ها پیشرفت، ایمنی رانندگان را بهبود بخشیده است. کمربند ایمنی، کیسه‌های هوا و سیستم‌های ترمز ضد قفل معمولاً در صدر بحث‌ها درباره پیشرفت‌های تاریخ خودرو قرار دارند، درحالی‌که بسیاری از ویژگی‌های ایمنی مدرن از فناوری پیشرفته‌تری برخوردارند؛ اما میان ویژگی‌های ایمنی که کمتر موردتوجه قرار گرفته‌اند، بدون شک چراغ‌های راهنما جایگاه بالایی دارند.

در روزهای ابتدایی خودرو، رانندگان برای اطلاع‌رسانی به سایر رانندگان درباره تغییر جهت، از علائم دستی استفاده می‌کردند. اگرچه این روش تا حدی مؤثر بود، اما ایده‌آل نبود، زیرا به شدت به دانش و استفاده صحیح رانندگان از این علائم در جاده و همچنین تشخیص آن‌ها توسط رانندگان دیگر بستگی داشت. به‌طور طبیعی، روش علائم دستی می‌توانست حرکت در خیابان‌های شهر را کمی پیچیده کند، بنابراین روشی ظریف‌تر ضروری به نظر می‌رسید.

این روش، چراغ‌های راهنما بودند که ابتدا با نصب چراغ‌های کوچک در انتهای عقب خودرو توسط توسعه‌دهندگان، امکان فعال‌سازی توسط راننده برای نشان دادن قصد تغییر جهت به چپ یا راست فراهم شد. اولین نسخه‌های این ویژگی که به‌طور مشخص سر و صدای زیادی داشتند، در اوایل دهه ۱۹۰۰ توسعه یافتند. با این حال، اسکار جی سیملر به‌طور گسترده به‌عنوان مخترع چراغ راهنما شناخته می‌شود و پتنت اختراع او در سال ۱۹۲۹ ثبت شد. حتی پس از آن، سال‌ها طول کشید تا چراغ‌های راهنما به‌طور واقعی در خودروها استفاده شوند.

بحثی وجود دارد که کدام خودروساز ابتدا از چراغ‌های راهنمای برقی در خودروهای خود استفاده کرد. درحالی‌که بسیاری موفقیت تاریخی را به شرکت آمریکایی بیوک نسبت می‌دهند، در واقع شرکتی بریتانیایی-فرانسوی اولین بار این ویژگی را در یک خودروی تولیدی به کار برد.

این شرکت با نام تالبوت شناخته می‌شد که در سال ۱۹۰۳ توسط سر چارلز چتوایند تالبوت و کارآفرین فرانسوی آدولف کلمنت-بایر تأسیس شد؛ اما زمانی که خودرویی از تالبوت با چراغ راهنمای کارآمد در خیابان‌ها ظاهر شد، این شرکت تحت مالکیت شرکتی فرانسوی به نام داراک بود که یکی از شاهکارهای الهام گرفته از سبک آرت دکو آن زمان، یعنی تالبوت ۱۵۰ C کوپه را توسعه داده بود.

با کنار گذاشتن تغییرات مالکیت، تالبوت‌ها از اوایل دهه ۱۹۳۰ با چراغ‌های راهنما در جلو و عقب در شهرها در حال تردد بودند و این چراغ‌ها حتی در مدل ۱۹۳۱ AM ۷۵ نیز دیده شدند. با این حال، برخی منابع ادعا می‌کنند که تالبوت ۱۰۵ سال ۱۹۳۲ اولین خودروی تولیدی بود که چراغ‌های راهنما را به‌صورت کارخانه‌ای نصب داشت. درهرصورت، به نظر می‌رسد تالبوت پیشگام واقعی در استفاده از چراغ‌های راهنمای برقی در خودروها بود.

با اشاره مجدد به بحث درباره بیوک شاید بد نباشد یادآوری کنیم که چراغ‌های راهنما در تالبوت‌ها تنها به‌صورت آپشن ارائه می‌شدند. در واقع بیوک اولین خودروسازی بود که چراغ‌های راهنما را به‌عنوان یک ویژگی استاندارد در خودروی خود قرار داد که این نکته‌ای مهم در تاریخ توسعه آن است. این خودروساز آمریکایی چنین اقدامی را در سال ۱۹۳۹ با نصب چراغ‌های راهنما در مدل بیوک ایت انجام داد که در بروشورهای خود به‌طور رسمی آن‌ها را سیگنال‌های جهت‌دار نامید.

۵۸۳۲۲