عصر ایران - موکا، شکوه خام و یکپارچه‌ی معادن باستانی و سکونت‌گاه‌های سنگ‌تراش‌شده‌ی کوتوله‌های موریا را در ذهن تداعی می‌کند. فضایی که تحت سلطه‌ی ستون‌های عظیم و لایه‌لایه و فرم‌های حجمی آویخته قرار دارد؛ طرحی که تجربه‌ای فضایی و غوطه‌ورکننده خلق می‌کند و مرز میان ساختار و محصورسازی را از بین می‌برد. در این فضا، احجام کلان و به‌ظاهر تراش‌خورده‌ای غالب‌اند که گویی مستقیماً از دل زمین برآمده‌اند و سطوح بافت‌دارشان، زبان لایه‌های زمین‌شناسی و زمان زمین‌شناختی را بازتاب می‌دهد.
ترکیب ساختاری این فضا، یک هماهنگی پیچیده از وزن و تعلیق است؛ با احجام عظیمی که به‌صورت طره‌ای (کنسول) بیرون زده‌اند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که گویی جاذبه را به چالش می‌کشند، در حالی که عناصر توخالی و وارونه‌شده‌ای از سقف آویزان‌اند و فشردگی فضایی دراماتیکی را القا می‌کنند.
تعامل نور و سایه، کیفیت تکتونیکی (سازه‌ای-زمینی) فضا را برجسته می‌کند و وزن و بافت پالت تک‌ماده‌ای پروژه را به نمایش می‌گذارد. استفاده از سطوح زمخت و شبیه به رسوبات لایه‌ای، زیبایی‌شناسی غارگونه‌ی فضا را تقویت می‌کند، در حالی که عناصر معلق و توخالی، حس فشردگی و در عین حال رهایی را ایجاد می‌کنند. چراغ‌های ارگانیک معلق که شبیه خوشه‌هایی از استالاگمیت‌ها (چکنده‌های غاری) یا ساختارهای معدنیِ بافته‌شده هستند، تضادی لطیف با محیط سخت‌سنگی و زمخت پیرامون ایجاد می‌کنند.
تضاد میان فرم‌های ارگانیک و ساختارهای هندسی باعث شده فضایی پدید آید که در عین حال بدوی و معاصر باشد؛ ادای دینی مدرن به زیبایی جاودانه‌ی معماری تراش‌خورده. مقیاس فضا هم‌زمان حس شگفتی و صمیمیت ایجاد می‌کند و بازی متناقضی میان وسعت و محصوریت به‌وجود می‌آورد. جزئیات دقیق در محل اتصال سطوح – جایی که صفحات افقی و عمودی به شکلی یکپارچه به هم می‌رسند – این ایده را تقویت می‌کند که این معماری بیشتر تراشیده شده تا ساخته شده.
معمار: Loop Design Studio
سال: 2025
مساحت: 650 متر مربع
کشور: هند
عکاس: Purnesh Dev Nikhanj
جهان معماری
