به گزارش مشرق، در آستانه اربعین حسینی، صدا و سیما با پخش سریالی تاریخی ـ مذهبی با عنوان «مهمان‌کشی» تلاش کرده روایتی تازه از یکی از شخصیت‌های کلیدی واقعه عاشورا را به تصویر بکشد. این سریال با محوریت زندگی و مأموریت حضرت مسلم بن عقیل، چهره‌ای برجسته از خاندان بنی‌هاشم و سفیر امام حسین(ع) به کوفه، به گونه‌ای طراحی شده که هم‌زمان با ایام عزاداری سالار شهیدان، بیننده را با گوشه‌ای از مقدمات قیام عاشورا همراه سازد.
مسلم بن عقیل، که از خاندان اهل‌بیت و فردی با جایگاه برجسته نزد امام حسین (ع) بود، مأموریت یافت تا به دعوت‌نامه‌های پرشمار کوفیان پاسخ داده و وضعیت سیاسی ـ اجتماعی این شهر را از نزدیک ارزیابی کند؛ روایتی که در کانون داستان سریال جای دارد.
این سریال تلاش کرده جزئیات دعوت مردم کوفه از امام حسین (ع) و فرستاده شدن مسلم برای بررسی اوضاع شهر را با نگاهی تازه به تصویر بکشد. درامی تاریخی که رخدادهای پرتنش و ناپایدار کوفه پیش از ورود سپاه یزید و تغییر موضع کوفیان را محور اصلی روایت خود قرار داده و با نگاهی تحلیلی، به ساز و کارهای اجتماعی و سیاسی آن روزگار می‌پردازد. خیانت، ترس، تزویر و وفاداری در بطن ماجرا جریان دارد و سریال کوشیده است در قالبی داستانی، این تقابل‌ها را عینیت بخشد.
یکی از ویژگی‌های قابل‌توجه سریال، حضور امین میری در دو نقش متضاد است؛ او در قامت «شریک بن اعور» که از اطرافیان امام حسین (ع) بود و همچنین «ضحاک بن قیس» که به دربار معاویه نزدیک بود، ایفای نقش می‌کند. این دوگانه‌پردازی بازیگری، اگرچه ریسک‌پذیر است، اما می تواند در ایجاد کشمکش‌های ذهنی و مفهومی برای مخاطب مؤثر باشد و تعارض‌های تاریخی را برجسته کند. با این‌حال شاید برای مخاطب عام، تفاوت این دو چهره به‌راحتی قابل تمییز نباشد و این‌همانی ظاهری، در انتقال دقیق شخصیت‌ها خلل ایجاد کند.
نکته‌ای که نمی‌توان از آن چشم پوشید، ضعف در طراحی لباس و گریم بازیگران است. در حالی‌که داستان در بستری تاریخی و حساس روایت می‌شود، پرداخت بصری آن نتوانسته است به باورپذیری کافی برسد. چهره‌ها در مواردی شبیه تیپ‌های تکراری آثار تاریخی‌اند و لباس‌ها نیز از اصالت تاریخی و انسجام لازم را ندارند.
این ضعف، به‌ویژه در شخصیت‌هایی چون ابن‌زیاد یا شرطه‌های کوفه، بیشتر به چشم می‌آید و گاه مخاطب را از فضای دراماتیک بیرون می‌کشد. در حالی‌که انتظار می‌رفت با توجه به اهمیت شخصیت‌ها و وقایع، از مشاوران خبره‌تری در این بخش استفاده شود.
یکی از امتیازهای برجسته مهمان‌کشی، ارائه تحلیلی کوتاه از محتوای هر قسمت پس از پایان آن است. حضور کارشناسان مذهبی و تاریخی در این بخش، باعث شده که سریال از سطح صرفاً دراماتیک فراتر رفته و بستری برای تعمیق در پیام‌ها و مفاهیم مذهبی و تاریخی فراهم شود؛ رویکردی که کمتر در تولیدات تلویزیونی مشابه مشاهده شده و می‌تواند الگویی مؤثر برای آینده باشد.
از حیث بازیگری نیز، ترکیبی از چهره‌های شناخته‌شده و بازیگران جوان‌تر در این مجموعه دیده می‌شود. نکته جالب توجه، انتخاب چهره‌ای نسبتاً تازه‌نفس برای ایفای نقش حضرت مسلم است. بهراد محمدی که بازیگر در تئاتر دارد، با اجرای سنجیده و کنترل‌شده‌اش، توانسته از کلیشه‌های رایج این نقش‌ها فاصله بگیرد.
این انتخاب، از آن جهت اهمیت دارد که مخاطب با ذهنی خالی از تصویرهای پیشین و بدون هرگونه پیشینه ذهنی، با چهره و شخصیت مسلم مواجه می‌شود و بهتر می‌تواند با پیچیدگی‌های رفتاری و درونی او ارتباط برقرار کند
در مجموع، «مهمان‌کشی» اگرچه از نظر بصری و تولیدی دچار ضعف‌هایی است، اما در حوزه روایت‌پردازی، انتخاب موضوع و بهره‌گیری از ظرفیت‌های تاریخی خوب عمل کرده. این سریال با نگاهی پژوهشی و داستان‌پردازانه به یکی از مقاطع مهم ماجرای کربلا، فرصت تازه‌ای فراهم کرده تا مردم تاریخ را از طریق تصویر بهتر بشناسند؛ فرصتی که اگر با دقت بیشتری در حوزه‌های فنی همراه شود، می‌تواند به الگویی در تولیدات محتوای مذهبی تبدیل شود.
