این تانک که در قالب پروژه «Shturm» و توسط کارخانه مشهور اورال‌واگن‌زافود (Uralvagonzavod) توسعه یافته، به‌گونه‌ای طراحی شده که بدون نیاز به خدمه انسانی، در خط مقدم نبرد شرکت کرده و مواضع مستحکم دشمن را هدف قرار دهد. این کارخانه هم‌اکنون بزرگ‌ترین سازنده تانک در جهان به شمار می‌رود و تولید انبوه T-۹۰M، جانشین پیشرفته‌تر T-۷۲، را نیز در دستور کار دارد.
به گزارش خبرآنلاین، نسخه بدون سرنشین T-۷۲ مجهز به توپ اصلی کوتاه‌شده‌ی ۱۲۵ میلی‌متری D-۴۱۴، یک تیربار هم‌محور ۷.۶۲ میلی‌متری PKTM و سیستم بارگذاری خودکار با ظرفیت ۲۲ گلوله است. همچنین گزارش‌هایی (هنوز تأییدنشده) از توسعه نسخه‌ای با توپ ۱۵۲ میلی‌متری نیز منتشر شده است. پیکربندی‌های دیگر این تانک شامل لانچرهای راکت ترموباریک RPO-۲ و توپ‌های دوقلوی ۳۰ میلی‌متری ۲A۴۲ نیز هستند.
این تانک بدون سرنشین با تیغه بولدوزر برای پاک‌سازی موانع شهری و سیستم حفاظتی چندلایه برای مقابله با تهدیدات در نبردهای نزدیک تجهیز شده است. بالا بودن سطح خودکارسازی در T-۷۲ به‌ویژه وجود سیستم بارگذاری خودکار، امکان تبدیل آن به پلتفرم بدون سرنشین را ساده‌تر کرده است.
با این حال، تداوم جنگ در اوکراین باعث کاهش ذخایر قابل تبدیل T-۷۲ در انبارهای ارتش روسیه شده و ممکن است روند گسترش این پروژه را محدود کند.
چین نیز پیش‌تر پروژه‌ای مشابه با تانک‌های قدیمی Type-۵۹ را دنبال کرده بود. همکاری‌های راهبردی نزدیک میان چین و روسیه این احتمال را مطرح کرده که تجربه چینی‌ها در روباتیزه‌کردن تانک‌های قدیمی به توسعه پروژه اشتورم در روسیه کمک کرده باشد.
تحلیل‌گران معتقدند موفقیت پروژه اشتورم می‌تواند راه را برای توسعه تانک‌های تهاجمی کاملاً بدون سرنشین در روسیه باز کند. همچنین ممکن است بار دیگر توجه‌ها را به سوی تانک پیشرفته و بسیار خودکار T-۱۴ آرماتا جلب کند؛ حتی اگر این تانک هرگز به‌عنوان یک مدل سرنشین‌دار به تولید انبوه نرسد، توانایی آن برای ایفای نقش فرماندهی در ناوگان تانک‌های روباتیک قابل توجه است.
منبع: militarywatchmagazine
