مهدی جهانتیغی نوشت: خوش بش گرم با رئیس‌جمهور آمریکا و ژست خاص علیرضا فغانی در عکس یادگاری با ترامپ پس از فینال جام جهانی باشگاه‌ها، یک اتفاق معمولی ورزشی نبود.
علیرضا فغانی قبل از این با اقدامات و سخنانی نشان داده بود که اهل کنش سیاسی هست. بنابراین اولین نکته این است که رفتار گرم او با ترامپ و عکس یادگاری با ترامپ و ژشت بدنی مشابه با رئیس‌جمهور آمریکا و بعد با افتخار آنها را در اینستاگرام شخصی منتشرکردن، یک رفتار فوتبالی و یا اقدام معمولی یک داور بین‌المللی نیست و نمی‌توان بدون پیشینه سیاسی او تحلیل کرد. ضمن اینکه وقتی صدها هم‌وطن با مشارکت آشکار و پشتیبانی مستقیم رئیس‌جمهور آمریکا به خون خودشان غلتیده‌اند و جامعه ایرانی داغدار است، فغانی بدون آگاهی از تبعات خود وارد چنین رفتاری نشده و این یک اقدام آگاهانه و شفاف هست.
عموم اشتباه هم از این نکته اتفاق می‌افتد که عده‌ای تلاش می‌کنند رفتار یک فرد همانند فغانی را در چارچوب یک ورزشکار و یا داور بین‌المللی تحلیل یا منعکس کنند و به‌گونه‌ای القا می‌کنند که انگار این اقشار اساساً هیچ رفتار و کنش سیاسی ندارند و همواره باید آنها را در همان چارچوب حرفه‌ای خودشان تحلیل کرد و ابعاد رفتارهایشان را تخفیف سنگین داد! این در حالی است که بروزدادن رفتار سیاسی به پیشه فرد مربوط نیست و هر فردی با هر نوع شرایط شغلی و اجتماعی می‌تواند رفتار و کنش سیاسی داشته باشد و ما ورزشکار و فوتبالیست مطرح جهانی با رفتارهای آشکار سیاسی که اتفاقاً مسئولیت سیاسی مواضع خود را هم خیلی حرفه‌ای پذیرفتند، زیاد سراغ داریم . بنابراین اتفاقاً این یک تله بزرگ رسانه‌ای است که می‌خواهند امثال فغانی هم ضربه به ایران و ایرانی بزنند و هم هزینه سیاسی کمتری بپردازند.
چیز دور از ذهنی نیست وقتی نفرت از اقدامات جنگی کشوری مثل آمریکا علیه مردم ایران بالا رفته و خود این موضوع یک شکست بزرگ برای آنها محسوب می‌شود، طبیعی است که برای تعدیل و کاهش این نفرت اجتماعی که برای اثربخشی جنگ‌های بعدی به آن نیاز دارند، به دنبال راه‌های متفاوت و جدیدی باشند. افرادی مثل فغانی که با توجه مواضع سیاسی سابق، آگاهانه دوست دارند در این نقش‌ها بازی کنند، بهترین گزینه برای کمک‌گرفتن هستند. هم پوشش کار حفظ می‌شود و هم تصور خامشان هم همین است که مردم نیز احساس نمی‌کنند یک اقدام سیاسی و اجتماعی علیه روحیه قدرت‌ساز وطن‌پرستی در حال رخ‌دادن هست.
در روزهای که ورزشکاران ایران با احترام نظامی در میادین بین‌المللی ورزش حاضر می‌شوند، اقلیت بسیار ناچیزی همانند فغانی عددی محسوب نمی‌شوند ولی باید از تلاش و نیت دشمن برای به‌کارگیری چنین افرادی به امید ایجاد رخنه‌ای کوچک در اتحاد کم‌سابقه ملت بزرگ ایران، سخن گفت.
