در چند روز اخیر و بعد از توقف حملات جنایتکارانه اسراییل ،فضای رسانه‌ای کشور شاهد رشد نگران‌کننده نوعی «مردم‌هراسی مشکوک» بوده است؛ جریان‌هایی که به شکلی عجیب، در حال القای قریب‌الوقوع بودن جنگ و حمله نظامی اسرائیل به جامعه ایران هستند. دلیل این فضاسازی‌ها، محل سوال است.
از هشدارهای ترس‌آلود تا القای جنگ: چه کسی سود می‌برد؟
در روزهای اخیر، اظهارات افرادی چون فواد ایزدی و مصطفی زمانیان در مصاحبه هایی که در آن‌ها با لحنی قطعی یا هشدارآمیز، صحبت از «مرحله دوم حمله اسرائیل» و احتمال «حمله دوباره به ایران» کرده اند : (اینجا و اینجا).
حال این سؤال مطرح است:
اگر این افراد اطلاعات دقیقی دارند، چرا آن را به نهادهای امنیتی و نظامی منتقل نمی‌کنند؟
اگر ندارند، چرا این سطح از اضطراب را به جامعه تزریق می‌کنند؟
هدف از این خط مردم‌هراسی چیست؟ ترساندن مردم؟ بر هم زدن بازار؟ فشار سیاسی به دولت؟
تجربه تلخ التهاب‌های ساختگی
مردم ایران بارها در طول سال‌های اخیر، قربانی تحلیل‌های رسانه‌ای سطحی و هیجانی بوده‌اند؛ از شوک دلار و ارز تا صف‌های مصنوعی بنزین. امروز نیز عده‌ای با بازی با کلیدواژه‌هایی مثل اسرائیل، جنگ، حمله دوم، پایگاه‌های آمریکایی و کشته‌های احتمالی، تلاش دارند در جامعه ترس و نااطمینانی ایجاد کنند.
واقعیت این است که هرگونه برآورد نظامی و امنیتی درباره تهدیدات خارجی، تنها باید از کانال‌های رسمی، حرفه‌ای و دقیق اعلام شود، نه از تریبون‌های رسانه‌ای با رویکرد ملتهب‌سازی افکار عمومی.
واقعاً چه می‌خواهید؟
وقتی فردی مدام هشدار می‌دهد که "احتمال حمله در راه است" اما راه‌حلی جز «هشدار دادن» ندارد، این سؤال طبیعی است: مردم قرار است چه کنند؟ در پناهگاه بروند؟ خرید نظامی کنند؟ فرار کنند؟
اگر هشدارها واقعی است، باید به نهادهای مسئول منتقل شود. اگر نیست، این لحن امنیتی‌نما چیزی جز تخریب روان جمعی نیست.
جریان مردم‌هراسی با محور تهدید خارجی – از جمله "حمله دوم اسرائیل" – باید جدی گرفته شود. نه از منظر محتوای تحلیل‌هایشان، بلکه به عنوان یک عملیات روانی عحیب که امنیت روانی مردم و ثبات بازار را هدف گرفته است.
دولت، نهادهای اطلاعاتی، و ناظران رسانه‌ای باید پاسخگو باشند:
چرا چنین تحلیل‌هایی بی‌اساس توسط این افراد در رسانه‌ها بازنشر می‌شود؟
چه کسانی از این التهاب سود می‌برند؟
و آیا وقت آن نرسیده که با بازیگران این جنگ روانی برخورد قاطع شود؟
