پژوهشی جدید نشان داده هوش فرد نقش کلیدی در علاقه او به طنز سیاه یا تلخ ایفا می‌کند. محققان می‌گویند علاقه به جوک‌های تلخ، ضریب هوشی بالا و پرخاشگری پایین فرد را نشان می‌دهد.
براساس گزارش گاردین، محققان دانشگاه پزشکی وین میزان درک و لذت 156 نفر با میانگین سنی 33 سال را درباره محتواهای طنز تلخ ارزیابی کردند. محققان به این شرکت‌کنندگان محتواهای کمدی تلخ را نشان دادند و ضریب هوشی کلامی و غیرکلامی آنها را ارزیابی کردند. شرکت‌کنندگان همچنین به سؤالاتی درباره خلق‌وخو، پرخاشگری و پیشینه تحصیلی خود پاسخ دادند. نتایج محققان جالب بود.
پژوهشگران به شرکت‌کنندگان محتواهای طنز تلخ برگرفته از «کتاب سیاه» (The Black Book) اثر کارتونیست مشهور آلمانی «اولی استاین» (Uli Stein) را نشان دادند؛ برای مثال، در کارتون سردخانه‌ای به تصور کشیده شده که در آن پزشکی روکش را از روی جسد برداشته و در کنارش زنی می‌گوید: «بله بله این شوهر من است. به‌هرحال، شما از کدام پودر لباسشویی استفاده می‌کنید؟» یا کارتونی دیگر مردی گیج را نشان می‌دهد که از تلفن عمومی استفاده می‌کند و صدایی از تلفن می‌آید که می‌گوید: «شما دارید با پاسخگوی خودکار انجمن خودیاری بیماران آلزایمر صحبت می‌کنید. اگر هنوز موضوع موردنظرتان را به خاطر دارید، لطفاً بعد از شنیدن صدای بوق آن را مطرح کنید.»
محققان آثار مختلفی به شرکت‌کنندگان نشان دادند و از آنها خواستند ویژگی‌های مختلفی را ارزیابی کنند؛ برای مثال اینکه چقدر طنز آن را مبتذل یا بی‌مزه می‌دانند، چقدر جمله طنز مناسب بود، چقدر از شوخی خوششان آمد یا چقدر آن را تازه و بدیع یافتند.
محققان براساس نتایح آزمون‌ها شرکت‌کنندگان را به 3 گروه تقسیم کردند: گروهی که بالاترین درک و لذت را از طنزهای بیمارگونه داشتند، در آزمون‌های ضریب هوشی کلامی و غیرکلامی بالاترین امتیاز را به دست آوردند، تحصیلات بهتری داشتند و در پرخاشگری و خلق‌وخوی بد امتیاز کمتری کسب کردند.
گروه دوم درک متوسطی از جوک‌ها نشان دادند اما چندان از آن لذت نبردند. نمرات هوش این افراد متوسط بود، خلق‌وخوی منفی و سطح پرخاشگری بالایی داشتند. گروه سوم نیز مانند گروه قبلی طنز تلخ را متوسط درک کردند و نمرات هوش متوسطی داشتند اما عموماً خلق‌وخوی مثبتی نشان دادند و نمرات پرخاشگری متوسطی کسب کردند.
این یافته‌ها با نظریه‌های قبلی درباره رابطه پرخاشگری و طنز در تضاد است. اوایل سال 1905، «زیگموند فروید»، روانکاو مشهور، فرضیه‌ای را مطرح کرد مبنی‌بر اینکه طنز امکان آزادسازی ایمن امیال جنسی و پرخاشگری سرکوب‌شده را فراهم می‌کند اما محققان می‌گویند: «پژوهش حاضر این باور تاحدودی رایج را رد می‌کند که افرادی که طنز سیاه را دوست دارند، معمولاً بدخلق و شاید کمی مستعد سادیسم هستند.»
یافته‌های این پژوهش در ژورنال Cognitive Processing منتشر شده است.
