تام کروز در گفت‌وگوی خود درباره تجربه همکاری با کوبریک در فیلم «چشمان کاملا بسته» توضیح داد: «تجربه‌ای فوق‌العاده بود. از انجامش هیجان‌زده بودم. فیلم‌های استنلی را به‌خوبی می‌شناختم و از طریق سیدنی پولاک با او آشنا شدم. استنلی با سیدنی تماس گرفت چون می‌خواست با من فیلم بسازد. برایم فکسی فرستاد. من هم با هلی‌کوپتر به خانه‌اش رفتم و در حیاط پشتی‌اش فرود آمدم. روز قبل فیلم‌نامه را خوانده بودم و آن روز را صرف صحبت درباره آن کردیم. با اسکورسیزی و سیدنی درباره‌اش صحبت کرده بودم و می‌دانستم سبک کارش چیست. بعدش صرف شناختن یکدیگر شد. در آن مرحله، من پیشنهاد دادم که نیکول نقش «آلیس» را بازی کند. چون واضح بود که او بازیگری فوق‌العاده است.»

 کروز در ادامه می‌گوید: «می‌دانستم فیلم‌برداری طولانی خواهد بود. کوبریک گفت «نه، نه، نه، سه یا چهار ماهه تمامش می‌کنیم.» و من گفتم «استنلی، ببین، من در اختیار تو هستم. هرقدر طول بکشه، انجامش می‌دهم...» به نظرم فیلم بسیار جالبی بود و می‌خواستم چنین تجربه‌ای داشته باشم. وقتی می‌خواهم در فیلمی بازی کنم، قبل از تعهد، تحقیقات دقیق انجام می‌دهم و زمان زیادی صرف شناخت آدم‌ها می‌کنم تا بفهمم چه می‌خواهند و آنها هم بدانند من چطور کار می‌کنم، تا با هم چیزی واقعا خاصی خلق کنیم».

تام کروز در بخش‌های دیگری از مصاحبه‌اش درباره جک نیکلسون نیز گفت: «یادم هست وقتی در فیلم «چند مرد خوب» بازی می‌کردم، چنان تحت‌تاثیر جک نیکلسون قرار گرفته بودم که می‌خواستم از هر فرصتی برای تماشا و یادگیری از او استفاده کنم. برای همین، حتی وقتی در صحنه نبودم، پشت صحنه می‌ماندم و تماشایش می‌کردم. او کاریزمایی منحصربه‌فرد داشت. بازی‌اش آن‌قدر دقیق و درخشان بود که همیشه باعث شگفتی می‌شد.»

او با تمجید از مارلون براندو نیز گفت: «وقتی جوان‌تر بودم، فیلم‌های براندو را با وسواس نگاه می‌کردم. یکی از آرزوهایم همیشه این بود که روزی با او کار کنم. هیچ‌کس مثل براندو نمی‌تواند آن‌چنان حضور سنگینی روی پرده داشته باشد. او قواعد بازیگری را عوض کرد. تاثیر او روی من عمیق بود؛ نه فقط به‌عنوان بازیگر، بلکه به‌عنوان کسی که سینما را جدی می‌گرفت.»

فیلم «ماموریت: غیرممکن - روزشمار نهایی» با حضور تام کروز روز چهارشنبه این هفته نخستین نمایش جهانی خود را در جشنواره کن تجربه می‌کند، فیلمی که آخرین قسمت از مجموعه فیلم‌های اکشن و هیجانی «ماموریت غیرممکن» محسوب می‌شود، مجموعه‌ای که نزدیک به سه دهه پیش توسط برایان دی پالما در سال ۱۹۹۶ آغاز شد.