تیتان، بزرگ‌ترین قمر زحل، تنها دنیای شناخته‌شده منظومه شمسی پس از زمین است که در سطح خود دریاچه‌های مایع دارد. تصویر روز ناسا تیتان را از زاویه‌ای منحصربه‌فرد نمایش می‌دهد.
قمر تیتان نیز مانند ماه در قفل گرانشی با سیاره میزبان خود است؛ یعنی همیشه یک روی آن به‌سمت زحل است و سمت دیگرش همیشه از زحل دور است. این تصویر موزاییکی که مه ۲۰۱۲ با دوربین‌های فضاپیمای کاسینی ثبت شده، نیمه پنهان تیتان را نشان می‌دهد.
در این تصویر، لایه مه‌آلود و مرتفع جو تیتان به‌وضوح در پس‌زمینه حلقه‌های زیبای زحل و بالای ابرهای آن دیده می‌شود. تیتان حدود ۵ هزار کیلومتر قطر دارد و از نظر اندازه، بزرگ‌تر از سیاره عطارد است. نزدیک مرکز تصویر، ناحیه‌ای تیره دیده می‌شود که Shangri-La نام دارد. این منطقه پوشیده از تپه‌های شنی است که از ذرات هیدروکربنی در جو تیتان تشکیل شده‌اند.
تیتان تنها قمر منظومه شمسی است که جوی ضخیم و پایدار دارد. این جو غلیظ و نارنجی‌رنگ عمدتاً از نیتروژن تشکیل شده و در آن مقادیر اندکی متان نیز وجود دارد. وجود این جو پدیده‌هایی مشابه زمین، مثل باران، دریاچه و چرخه تبخیر و بارش را به وجود آورده است، با این تفاوت که در تیتان، این چرخه با متان مایع انجام می‌شود، نه آب.
پایین‌تر از مرکز تصویر و کمی متمایل به چپ، محل فرود کاوشگر هویگنس دیده می‌شود. این فضاپیما که با مأموریت کاسینی به تیتان فرستاده شد، سال ۲۰۰۵ روی سطح این قمر فرود آمد. هویگنس اولین و دورترین فرود نرم تاریخ بشر روی جرمی آسمانی خارج از زمین و ماه بود و اطلاعات ارزشمندی از سطح و جو تیتان ارسال کرد.
