خبرگزاری فارس ـ گروه غرب از نگاه غرب: ما با داده های خود تکه به تکه در حال بالا بردن دیوار اردوگاه های متمرکز الکترونیکی خود هستیم. با هر وسیله فناوری هوشمندی که می خریم، با هر اپلیکیشن جدیدی که دانلود می کنیم، با هر عکس یا مطلب جدیدی که در فضای اینترنت به اشتراک می گذاریم، در حال ساده تر کردن کار شناسایی، ردگیری و در نهایت علامت گذاری خود برای دولت و شرکای شرکتی آن هستیم.
گناهکار یا بی گناه، اصلا اهمیتی ندارد، چون همه ما داخل تور یک عملیات جستجوی گسترده رانده می شویم که فرقی بین بیگناه از خطاکار، مظنون یا مجرم نمی گذارد؛ این یعنی زندگی در یک جامعه مظنون.
دولت با اقدامات خود برای نشان کردن و جمع آوری کسانی که در آشوب ساختمان کنگره نقش داشتند، دقیقا نشان داد که همه ما چقدر در برابر تهدید حاکمیت نظارتی آسیب پذیر هستیم؛ حاکمیتی که وسعت اطلاعاتش یادآور نوعی آگاهی خداگونه از زندگی ماست.
ماموران دولتی با اتکا بر سلفی ها، پست های شبکه های اجتماعی، داده های مربوط به مکان، عکس های برچسب مکان خورده، تشخیص چهره، دوربین های نظارتی و اطلاعات یابی از جمعیت ها، در حال انباشتن داده های کلانی هستند که به معنای واقعی کلمه گنجینه ای از تمام کسانی است که امکان دارد روز ششم ژانویه 2021 جایی در حول و حوش ساختمان کنگره بوده باشند.
حجم این اطلاعات دیجیتال سرسام آور است: 15 هزار ساعت فیلم دوربین های نظارتی و متصل به لباس ماموران؛ هزار و 600 وسیله الکترونیکی؛ 270 هزار  توصیه رسانه های دیجیتال، دست کم 140 هزار عکس و ویدئو و حدود 100 هزار پینگ مکان یاب متعلق به هزاران گوشی هوشمند. و این ها تازه چیزهایی است که از آن خبر داریم.
تاکنون بیشتر از 300 نفر از 40 ایالت تفهیم اتهام شده و 280 نفر در ارتباط با وقایع ششم ژانویه دستگیر شده اند. بیشتر از 500 نفر دیگر نیز هستند که ماموران دولتی هنوز به دنبال شکار آنها هستند.
همچنین این داده ها شامل اشخاصی نیز هست که ممکن است هیچ ربطی با این آشوب ها نداشته اند، اما بر اساس داده های مکان یاب تلفن همراهشان به عنوان کسانی شناسایی شده اند که در زمان اشتباه در مکان اشتباه بوده اند. تا وقتی گناهکار نبودنتان اثبات نشده بی گناه بودن خودتان را فراموش کنید.
در یک جامعه مظنون مثل جامعه ما، وزن مدارک و شواهد موی دماغ شده است؛ اکنون شما از همان ابتدا گناهکار فرض می شوید و باید بی گناهی خود را ثابت کنید.
مثلا برای اینکه واجد شرایط فرض شوید و  اف بی آی به سراغتان بیاید، اصلا لازم نیست در آشوب های کنگره نقش داشته باشید: گفته شده که بازپرسان هر کسی را که در آن حوالی تلفن همراهش  به وای فای متصل بوده یا برای دکل های موبایل پینگ فرستاده، ردگیری و مورد سئوال قرار می دهند. یک نفر که برای پیاده روی با دخترانش بیرون رفته بود و تصادفا از جایی در نزدیکی جمعیت حاضر در کنگره سر درآورده بود، شاهد بوده که ماموران اف بی آی چند روز بعد به خانه اش مراجعه کرده اند. ماموران با استفاده از نقشه های گوگل توانسته اند دقیقا مشخص کنند که آنها کجا و به چه مدت حضور داشته اند.
تمام این ابزارهای نظارتی تحقیقاتی فراگیر محاسبه گر و مورمورکننده که دولت در طول سال ها به آنها مجهز گشته، اکنون و در تلاش های جاری اف بی آی برای به پیشگاه «عدالت» کشاندن آشوبگران، خود را به تمامی نشان می دهند.
ماموران اف بی آی در حال تطابق دادن عکس گواهینامه رانندگی رانندگان؛ ردگیری جا به جایی خودروها با رادارهای مخصوص مرور پلاک خودروها برای دریافت عوارض جاده ای و کنکاش در نشانه های ممیزه مثل خال های گوشتی، جای زخم ها و خالکوبی ها و همچنین خط ها، لوگوها و علائم روی لباس ها و کوله پشتی ها هستند. آنها  در حال بررسی ساعت ها فیلم دوربین های امنیتی و دوربین های نصب شده روی لباس پلیس ها، زیر و رو کردن پست های شبکه های اجتماعی، گرفتن داده های دکل های موبایل و سیگنال های وای فای، استفاده از نرم افزار تشخیص چهره و بعد  مطابقت دادن فیلم ها با پست های شبکه های اجتماعی عمومی هستند. با این همه این فقط اف بی آی نیست که در حال شکار است.
درسی که از تمام این خبرها می توان گرفت این است که: برادر بزرگ، خواهر بزرگ و تمام دوستانتان شما را می پایند. آنها هر حرکت شما را می بینند: اینکه چه می خوانید، چقدر خرج می کنید، کجا می روید، با کی نشست و برخاست دارید، صبح ها چه وقت از خواب بیدار می شوید، کدام برنامه های تلویزیونی را می بینید و در اینترنت چه می خوانید.
هر حرکت شما تحت نظارت قرار دارد، داده هایتان جمع آوری، خرد و دسته بندی می شود و هدف از این کار، به دست آوردن تصویری از شماست که چه کسی هستید، تیک های شما چیست و بهترین راه کنترل شما چیست و در صورتی که لازم شد چگونه می توان شما را به اصطلاح توی خط آورد.
صرف لایک کردن یا به اشتراک گذاشتن یک مقاله در فیس بوک، بازتوئیت کردن آن در توئیتر یا فقط خواندن آن یا هر مقاله دیگری در ارتباط با بدکاری ها و نظارت دولت، سوء رفتار پلیس یا آزادی های مدنی می تواند کافی باشد تا شما را به عنوان نوع خاصی از افراد دسته بندی کرد و فهمید که نوع علاقه مندی هایتان  بازتاب دهنده چه نوع طرز فکری است و آیا می تواند شما را به سمت درگیر شدن در نوع خاصی از فعالیت ها سوق دهد. در این صورت شما به عنوان یک دردسر ساز بالقوه با اسم مستعار افراط گرای داخلی، هدف تحقیقات دولتی قرار می گیرید.
همانطور که روزنامه نگاران تحقیقی چارلی وارزل و استوارت تامپسون توضیح می دهند: «فکر کردن به اینکه این اطلاعات فقط در مورد برخی افراد و آن هم فقط در صورتی که مرتکب قانون شکنی شوند استفاده می شود ساده لوحانه است. این حجم انبوه از اطلاعاتی که انباشت می شوند و هر وقت که مردم در حمایت از یک خیزش گرد هم آیند یا به درستی علیه خشونت پلیس دست به اعتراض بزنند مورد استفاده و سوء استفاده قرار می گیرند...هرچه می گذرد این مجموعه اطلاعات فقط پیچیده تر خواهد شد و هر روز این گونه بهره برداری ها از آنها ساده تر خواهد شد و تبعیض بردار هم نیست. اطلاعات جمع آوری شده از گوشی های هوشمند آشوبگران طرفدار ترامپ، ماموران پلیس، قانونگزاران و عابران جمع آوری شده اند. هیچ شواهدی از گذشته یا امروز وجود ندارد که  قدرتی که این گردآوری اطلاعات خلق می کند، فقط در جهت اهداف قابل قبولی به کار گرفته شده و شود. هیچ گونه شواهدی وجود ندارد که اگر ما اجازه دهیم این اتفاق کماکان رخ دهد، کشور به جایی امن تر یا عادلانه تر تبدیل خواهد شد.»
همانطور که در کتابم «میدان جنگ آمریکا: جنگ با مردم آمریکا» اشاره کرده ام، این نبوغ مور مورکننده، محاسبه گر و با این حال اهریمنی حاکمیت پلیسی آمریکاست: تمام فناوری هایی که ما به عنوان یک فناوری انقلابی و آزادی بخش برایشان هورا کشیده ایم به زندان ما تبدیل شده اند و زندانی، زندانبان، برادر بزرگ و «پدری که بهتر می داند» همگی در یکی گرد آمده اند.
نویسنده: جان وایتهد(John Whitehead) نویسنده و روزنامه نگار
منبع: https://b2n.ir/n18529

انتهای پیام/