دوبیله‌لاتور در ۱۹۰۳ به عضویت ای‌اُ‌سی (کمیته بین‌المللی المپیک)درآمد. مسوولیت سازمان ورزش بلژیک به وی داده شد و او در ۱۹۰۶ از موسسان کمیته المپیک بلژیک شد. او هماهنگ‌‌کننده شرکت بلژیک در المپیک ۱۹۰۸ لندن و المپیک ۱۹۱۲ استکهلم بود.
با تلاش‌های وی میزبانی برگزاری المپیک تابستانی ۱۹۲۰ به شهر آنور بلژیک داده شد و در حالی‌که تنها یک سال به برگزاری این بازی‌ها مانده بود و بلژیک در بحبوحه ویرانی حاصل از جنگ‌جهانی اول به‌سر می‌برد، لاتور مسوولیت سازماندهی این رویداد بزرگ را بر عهده گرفت. او توانست در این زمان کوتاه به بهترین شکل این آمادگی را ایجاد کند و همین امر احترام همکاران وی در ای‌اُ‌سی را برای او به ارمغان داشت.
با کناره‌گیری پی‌یر دوکوبرتین، از ریاست ای‌اُ‌سی در ۱۹۲۵، دوبیله لاتور به این مسوولیت رسید و برای بار دوم در ژوئن ۱۹۳۳ نیز ابقا شد. او به مدت هفده سال و تا زمان مرگش در ۱۹۴۲ در این مسوولیت بود و در این دوران نسبت به آرمان‌های سنتی و یکپارچگی و اتحاد المپیک رویکرد مناسبی نشان می‌داد. لاتور به‌رغم افزایش فشارهای سیاسی و تجاری که ماهیت المپیک را تهدید می‌کرد، از ارزش‌های ورزش آماتور در سطح جهان حمایت می‌کرد. در ۱۹۳۹ اعضای کمیته بین‌المللی المپیک به اتفاق آرا میزبانی بازی‌های زمستانی ۱۹۴۰ –که ژاپن از برگزاری آن انصراف داده بود- را به آلمان واگذار کردند. این در حالی بود که آلمان نازی چند ماه قبل از آن بخش‌های باقی‌مانده چک را اشغال کرده بود اما لاتور این تصمیم را نشانگر استقلال ای‌اُ‌سی از تاثیرات سیاسی دانست. هنری دوبیله‌لاتور در ۶ ژانویه ۱۹۴۲ در بروکسل درگذشت.
