توليد و استفاده از منابع جديد آب؛ آري يا خير؟ (1)سه شنبه ؛ 26 دي 1402حروف نگار: رحمان عربی شبكه خبر – ساعت: 19:30 تا 19:45برنامه: بالاترميهمان: آقاي شريفي؛ رئيس انجمن علمي مقابله با خشكي و خشكسالي + خانم بنفشه زهرايي؛ دبير كارگروه ملي سازگاري با كم آبي + آقاي محمدجواد بلورچي؛ كارشناس زمين شناسي (در استوديوي ديگر) + آقاي واعظي آقاي مصطفي بزرگ نسب؛
مجري: رهبري در ديدارهاي اخير خودشان رقابت واقعي را يكي از اركان مهم انتخابات عنوان كرده بودند. به اين معنا كه ميدان براي حضور گرايش ها و ديدگاه هاي گوناگون سياسي- اقتصادي- فرهنگي باز باشد تا همه بتوانند با اين ديدگاه هاي مختلفشان در مسابقه بزرگ انتخابات شركت كنند و يك رقابت واقعي را شكل بدهند. يكي از مسائلي كه سر آن كارشناسان اختلاف نظر زيادي دارند، بحث استفاده از منابع آبي جديد است مشخصاً بحث استفاده از منابع آب ژرف است، مي خواهيم با كارشناسان اين حوزه راجع به آن صحبت كنيم ببينيم كه قرار است چه كاري انجام بدهيم.
سؤال: خانم زهرايي ما توليد و استفاده از منابع آبي جديد داشته باشيم يا نه؟
خانم بنفشه زهرايي؛ دبير كارگروه ملي سازگاري با كم آبي: قطعاً اكتشاف آب؛ بحث خيلي مهمي است و استحصال منابع آب جديد هميشه جزو فعاليت هاي مهم دولت و به خصوص بخش آب بوده ولي بحثي كه وجود دارد اين است كه ما در بهره برداري از منابع آب سطحي و زيرزميني، منابع آب مختلفي كه تا كنون با پروژه هاي بسيار هزينه بر تأمين كرديم، نتوانستيم به نحو مقتضي اين منابع آب را مديريت كنيم و تنش هاي آبي را كاهش دهيم كما اين كه ملاحظه مي كنيد كه هر چه زمان مي گذرد عليرغم اين كه طرح هاي مختلف استحصال آب به بهره برداري مي رسد ولي همچنان تنش هاي آبي در حال تشديد شدن است. اين نشان مي دهد كه برنامه هاي تأمين آب جديد لزوماً موفق نمي شود، مشكل كم آبي ما را جبران كند و دلايل متنوعي كه ان شاء الله در طول برنامه راجع به آن صحبت خواهيم كرد. آب ژرف مشخصاً يك منبع آب بسيار استراتژيك است كه به همين دليل ما فكر مي كنيم كه الآن وقت استحصالش نيست.
سؤال: آقاي شريفي شما نظرتان چيست؟
آقاي شريفي؛ رئيس انجمن علمي مقابله با خشكي و خشكسالي: به هر حال بحث آب ازجمله بحث هاي بسيار مهم كشور است. ما مي گوييم آب مساوي است با امنيت غذايي، مي گوييم آب مساوي است با امنيت زيستي و مي گوييم آب مساوي است با امنيت ملي، بنابراين حفظ اين آب به صورت كمي و كيفي براي كشور ما مهم است. يك كشور خشك و نيمه خشك هستيم و متكي به آب و آبياري هستيم و اگر بخواهيم ان شاء الله استقلال مان را حفظ كنيم بايد آب هايي كه داريم را خوب استفاده كنيم، اما بحث سر اين است كه چه كارها و تدابيري مي توانيم به خرج دهيم كه ان شاء الله معيشت مردم بهتر شود، استقلال و خودكفايي بهتر شود، ضمن اين كه منابع پايه را هم حفظ مي كنيم. بالأخره راه هايي كه هست؛ راه هاي شناخته شده اي است. بالأخره افزايش كارايي آبي كه موجود است، حتماً در اولويت است. جلوگيري از ضايعات حتماً بايد در اولويت باشد، نگاه به مزيت هاي سرزميني ما كه الحمدلله در شرايط خيلي خوبي است؛ چهار فصل را داريم، مزيت هاي بسيار خوبي در كشور است. امروز كه اينجا نشستيم بعضي جاهاي كشور ما برف مي آيد، بعضي جاهايش گرم است. بنابراين از هر دو مزيت بايد استفاده كنيم. در همين راستا اگر آب نداشته باشيم اول شربمان به مشكل مي خورد، بعد صنعتمان، حالا كشاورزي مرحله بعد است. ما اعتقادمان اين است كه كشوري كه بالأخره در شمالش درياست، در جنوبش درياست، زير بستر كشور ما، زير آبرفت ها هم خداوند به ما نعمت هاي فراوان داده، بايد اول شناسيم ظرفيت هايمان را حداقل استفاده كنيم؛ يا نكنيم بحث بعدي است. بايد جلوگيري كنيم از آلودگي، هدررفت آن به مصلحت هم بود استفاده مي كنيم. به نظرم يك جايي مثل سيستان و بلوچستان آب استراتژيك يعني آبي كه الآن استفاده كنيم.
سؤال: پس موافق از اين آب هاي ژرف هستيد؟
آقاي شريفي: صد درصد هر جا لازم باشد امنيتي و معيشت مردم ما، آب شرب مردم، بالأخره دليلي ندارد كه منبعي داشته باشيم، تجديد شونده باشد و استفاده نكنيم.
سؤال: آقاي بلورچي نظر شما چيست؟
آقاي محمدجواد بلورچي؛ كارشناس زمين شناسي: ما از سال 1384 كه با طرح فرونشست من مجري اش شدم و مسئوليت اين كار را در سازمان زمين شناسي كشور به دست گرفتم، با معضل آب در كشور به شكل جدي دست و پنجه نرم كردم، كشوري كه بر اساس تاريخچه چندهزار ساله اش هيچ وقت كشور پر آبي نبوده اما تمدن ساز بوده است. تمدن كشور ما در يك منطقه خشك و نيمه خشك بر مبناي منابع پايدار آب بوده، گذشتگان ما خوب بلد بودند كه در كجا اگر لازم است سد بسازند، در كجا اگر لازم است چاه بزنند و در كجا اگر لازم است با حفر يك سيستم مهندسي خيلي مدرن در زمان خودش به نام قنات يا كاريز، امكان زيست در يك فلات مرتفعي كه آب هاي سطحي اش همه از روي آن فرار مي كنند مهيا ساخته است. يعني كشور ما اصولاً توسعه، رشد و شكوفايي اش بر اساس پايداري منابع آب زيرزميني و پيوندي كه زندگي با آب زيرزميني داشته، شكل گرفته است، منتها در اين 30 تا 40 سال اخير با توسعه بهره برداري از منابع آب زيرزميني آبرفتي، عملاً ما 50 درصد نياز آبي كشور را چون با آب زيرزميني متصل بوده با مشكل روبرو كرديم و يكي از معضلاتي كه اين مشكل شكل گرفته اين است كه عملاً به خوبي نشناختيم منابع آب زيرزميني مان را. قطعاً شناخت منابع آب زيرزميني همان طور كه آقاي شريفي فرمودند بايد جزو اولويت هاي كشور باشد، شناخت آن در همه حوزه هاي كشور و در آن جاهايي كه نياز امروز كشور بهره برداري از آن است به شكل پايدار از آن بهره برداري شود و فرصت هايي است كه امكان تكرار آن در آينده ديگر وجود نخواهد داشت.
سؤال: پس مشخصاً موافق استفاده از اين آب هاي ژرف هستيد؟
آقاي بلورچي: كاملاً من بعد از اين كه در سال 1395 از سازمان زمين شناسي بازنشست شدم، براي آب كشورم نگراني هايم را اعلام كرده بودم، من بارها و بارها در همين صدا و سيما اعلام كردم كه با اين روند بهره برداري از آب هاي زيرزميني و آبرفتي مان، فرونشست زمين و نابود كردن دشت هاي كشور، نابود كردن كشاورزي، صنعت و شهر؛ چيزي است كه در چند لحظه اي و چند گامي ماست. و امروز مي بينيد كه جاهاي مختلف كشور با فرونشست دست و پنجه نرم مي كنند. ما بايستي بهره برداري از آب هاي زيرزميني آبرفتي را در لحظه هر چه سريعتر قطع كنيم و براي منابع مورد نياز جايگزين به فكر شناسايي منابع آب آبخوان هاي سنگي مان باشيم، چيزي كه در قنات ها در گذشته شناختيم و مي توانيم توسعه اش دهيم. بله من موافق بهره برداري از اين آب هاي موجود در آبخوان هاي سنگي مان به شرط تجديدپذيري شان هستم.مجري: يك مروري كرديم به نظرات موافقان و مخالفان داخل برنامه. (پخش گزارش)سؤال: اين گزارش مروري بود بر نظرات موافقان و مخالفان، خانم زهرايي شما اساساً چرا مخالف استفاده از اين نوع منابع آبي هستيد؟خانم زهرايي: ما اولاً كه بايد مسأله بهره برداري از آب ژرف را از مسأله كمبود آب سيستان جدا كنيم، الآن من فكر نمي كنم اين برنامه در مورد شيوه تأمين آب سيستان باشد، چون خيلي از بحث هايي كه در گزارش مطرح شد مربوط به كمبود آب سيستان بود. بالأخره ملت شريف ما در استان سيستان و بلوچستان واقعاً محق هستند كه از هر جايي حتي شده از كرات ديگر ما براي آنها آب بياوريم و آب را تأمين كنيم شكي نيست، بنابراين بحثي كه مي كنم ناظر بر موضوع خاص سيستان نيست. ناظر به نحوه مديريت اكتشاف و بهره برداري از آب ژرف در كشور است. ما كشوري هستيم كه از منابع آب زيرزميني و سطحي نسبتاً بهتري نسبت به خيلي از كشورهاي واقع در خاورميانه برخوردار هستيم، ولي در عين حال كشوري هستيم كه در عرض 40 تا 50 سال گذشته نه تنها تمام ذخاير تجديد پذير زيرزميني مان را هر ساله مصرف مي كنيم، توضيح دهم كه ذخاير آب زيرزميني اصولاً به سه دسته بشود تقسيم شوند؛ يك دسته آنهايي هستند كه هر ساله با بارش هايي كه اتفاق مي افتد تغذيه مي شود و اگر ما برداشتي كنيم، آن برداشت جايگزين مي شود، به اينها مي گوييم آب هاي زيرزميني تجديدپذير و يك بخش آب هاي زيرزميني عميق تري هستند كه از دوره هاي قبل زماني كه بارندگي ها بيشتر بوده و مصرف نبوده در آبرفت ها و بين دانه هاي خاك اينها قرار داده شده و ما الآن با حفر چاه هاي عميق مي توانيم آنها را بهره برداري كنيم. اين تصور براي بينندگان عزيز نباشد كه وقتي ما راجع به آب زيرزميني صحبت مي كنيم درياچه اي زير سطح زمين است كه با زدن چاه از آن بهره برداري مي كنيم. آب ها در واقع اين قطرات آب است كه بين دانه هاي خاك قرار گرفته است. بنابراين اين ذخاير بسيار آسيب پذير هستند نسبت به برداشت آب زياد بسيار سخت است تغذيه اين منابع. پايان (1)