پس از دوازده سال پرماجرا در نظام بانکی ایران، نام بانک آینده به‌طور رسمی از نقشه شبکه بانکی حذف شد؛ تصمیمی که با امضای سران قوا، نقطه پایان بر یکی از پرچالش‌ترین بانک های خصوصی کشور گذاشت. تابلوهای آینده به سرعت جای خود را به نشان همیشه بانک ملی داد.
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک؛ اما آنچه پایان کار آینده را رقم زد، نه تصمیم سیاسی، بلکه ترازنامه‌ای منفی بود که دیگر تحمل هیچ عدد تازه‌ای را نداشت.
بر اساس آخرین صورت های مالی رسمی منتشرشده در سامانه کُدال، بانک آینده در سه‌ماهه نخست سال جاری، چیزی نزدیک به ۳۷ هزار و ۲۵۳ میلیارد تومان زیان خالص تولید کرده است؛ رشدی ۲۵ درصدی نسبت به دوره مشابه سال گذشته، عددی که به معنای بحران وجودی آینده بود.
اما بیاییم کمی دقیق‌تر حساب کنیم:
در هر ۲۴ ساعت، این بانک حدود ۴۰۰ میلیارد تومان زیان خالص در بهار امسال ساخت؛ یعنی در هر ساعت، ۱۷ میلیارد تومان و در هر ثانیه، ۴ میلیون و ۶۳۶ هزار تومان نابودی سرمایه! بنابراین اگر بانک‌ها کارخانه پول‌سازی باشند، آینده دقیقاً کارخانه‌ی سوختِ سرمایه بود.
در پایان خردادماه، این روند فروپاشی منجر به رقم خیره‌کننده‌ی ۵۰۲ هزار میلیارد تومان زیان انباشته در بانک آینده شد که برابر با تقریبا ۷ میلیارد دلار در نرخ‌های رسمی مرکز مبادله است. رقم بدهی بانک آینده به سایر بانک‌ها نیز از مرز ۴۴۴ هزار میلیارد تومان در پایان بهار عبور کرد و بدون هیچ طلبی از دولت، آینده در تنهایی مالی مطلق ایستاد.
سپرده‌گذاران هم، به‌درستی نگران شدند. به گونه ای که مجموع سپرده‌های مشتریان آینده در پایان فصل بهار به حدود ۲۶۸ هزار میلیارد تومان رسید؛ اندکی کمتر از دوره قبل که نشانه‌ای از فرار آرام سرمایه پیش از آژیر نهایی آینده در پایان مهر بود!
اما شاید عجیب ترین بخش ماجرا جایی دیگر است: هزینه‌های اداری و عمومی بانک که با جهشی ۷۳ درصدی به بیش از ۲ هزار و ۱۶۹ میلیارد تومان در سه ماهه بهار امسال رسید. هزینه‌های مالی در سه ماهه ابتدایی سال نیز از ۲۱ میلیارد و ۵۰۰ تومان عبور کرد. برای بانکی که عملاً نفس اقتصادی نداشت، چنین ریخت‌و‌پاشی قابل تامل است!
