پیمان معادی در اینستاگرامش نوشت: داستان قادر مولان پور را که میخواندم میدانستم بازنمایی آنچه او از سر گذارنده بود در توان هیچ بازیگری نیست. نمی توانستم به خودم اجازه دهم که حتی تصور کنم رنجش را میفهمم. ولی امیدش را، ایمان به امیدش را میفهمیدم. به همین امید چنگ زدم که جانم بدهد تا روی پرده خاطره ای از کاک قادر جان بگیرد. در پایان هم نمیخواستم — و نمیتوانستم — که او را به سیزیف و رنج بی پایانش گره بزنم. نه! قربانی بودگی و سرنوشتی محتوم برازنده مردمان شریف کُرد نبوده و نیست.
برای همین در سکانس دادگاه به کارگردان فیلم، محمد حسین مهدویان، پیشنهاد دادم این دیالوگ را اضافه کنیم که «ما کردها اگر امیدمان را از دست میدادیم تا حالا از بین رفته بودیم» که ایشان بسیار استقبال کردند. اما در کمال ناباوری هنگام تماشای نسخه آنلاین متوجه شدم که این دیالوگ حذف شده است!؟ مردم سردشت ۳۵ سال بعد از آن فاجعه هنوز شب هایشان را با امید به سپیده میرسانند.
ما اما چرا اینچنین راحت امید را از همدیگر دریغ میکنیم؟
