حاتمی ادامه داد: داشتن فیلم‌‌هایی درباره مشکلات جامعه و این چیزها خوب است، اما چیزی که ‌به ویژه آن را تحسین می‌کنم هنر سینمای ایران است و آن چیزی است که در سطح بین‌المللی اتفاق افتاده است، شبیه غذایی که توریست‌‌ها می‌‌خورند و لزوما بهترین غذای آن کشور نیست بلکه تنها معروف‌ترین غذاست»

حاتمی افزود: فیلم‌‌های ایرانی که به عمق مسائل کشور می‌پردازند و از مردم صحبت می‌کنند و بر جنبه‌های انسانی تاکید می‌کنند، باید در معرض دید مخاطبان قرار گیرند. علاوه بر سینماگران مولف و شناخته شده سینمای ایران در سطح جهانی، تعداد بیشتری از سینماگران نیز در انتظار کشف شدن هستند اما به دلیل نبود پخش بین‌المللی در معرض دید قرار نگرفته‌‌اند. شاید توزیع‌کنندگان مردم را دست کم می‌گیرند و فکر می‌کنند نمی‌توانند این فیلم‌ها را درک کنند و بنابراین آن را در خارج ارائه نمی‌کنند. آنها به دنبال غذای آسان هستند، غذای آسان هضم و نه خیلی پیچیده.

حاتمی از ذکر نام فیلم‌سازان ایرانی که به نظر او آثارشان باید در سطح بین‌المللی دیده شود، خودداری کرد و گفت: «نمی‌‌خواهم برای این کار تبلیغات کنم. اما این فقط مربوط به ایران نیست... ما همه جا با یک مانع روبه‌رو هستیم. به عنوان یک پیشنهاد می‌توانم به توزیع‌‌کنندگان بگویم: بیایید شجاع‌‌تر باشیم... چیزهای جدید معرفی کنیم... ریسک کنیم. زیرا آنچه مردم دوست دارند، هنر است، مهم نیست از کجا آمده است، چیزی که قلبتان را لمس می‌کند. همه به دنبال آن هستند، تا چیزی را از قلب دیگری در درون شخص دیگری کشف کنند.»