برخی از اشخاص مطالبی درباره شماری از فیلم‌های سینمایی منتخب جشنواره فجر نوشته‌اند که حکایت از نمایش این فیلم‌ها برای آنها دارد؛ موضوعی که با توجه به تبعات امنیتی چنین مسئله‌ای و نگرانی صاحبان فیلم‌ها از امنیت سرمایه‌شان، اسباب نگرانی فراوان را در پی داشت و این پرسش را پیش آورده که آیا متولی برپایی مهم‌ترین رویداد هنری کشور نتوانسته به درستی امانت‌داری کند و اگر جز این است، آیا در موضع گیری شفاف ابعاد ماجرا شخص خواهد شد و سازمان سینمایی و دبیرخانه جشنواره فجر اقدامات ضروری در این حوزه را انجام خواهند داد؟

به گزارش «تابناک»؛ هزینه تولید یک فیلم سینمایی میلیاردها تومان است که بازگشت این سرمایه گذاری منوط به اکران این آثار و فروش آنهاست. رویه جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر، ارائه DCP یا Digital Cinema Package است. فایل DCP دارای امکان تنظیمات منحصر به فرد است که به فیلمساز اجازه می‌دهد تعیین کند این فایل فقط در یک ویدیو پروژکشن مشخص با یک سریال نامبر خاص، در یک تاریخ میلادی و زمان مشخص و یک یا چند نوبت پخش شود. بنابراین دیدن دوباره فیلم در دستگاه دیگر یا ساعتی زودتر یا دیرتر از زمان تعیین شده و به دفعاتی بیشتر از دفعات تعیین شده، ناممکن است.

با این اوصاف فیلم‌های سینمایی راه یافته به جشنواره فیلم فجر تا اینجا فقط امکان نمایش برای هیات انتخاب را داشته و اکنون قاعدتاً بحث ممیزی نیز مطرح می‌شود معاونت نظارت و ارزشیابی نیز این فیلم‌ها را می‌تواند ببیند. بنابراین تنها اشخاصی می‌توانستند فیلم‌ها را دیده باشند که در زمان نمایش فیلم‌ها برای هیات انتخاب یا شورای پروانه نمایش، حضور داشتند و یا به نحوی -که قاعدتاً قانونی نیست- به نسخه‌ای از فیلم به نمایش درآمده درون هیات و شورا دسترسی پیدا کرده‌اند؟! این پرسش مهم و کلیدی است که متولیان جشنواره می‌بایست در قبالش پاسخگو باشند.

اکنون قریب یک ماه تا آغاز چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر، برخی از اشخاص که عضو هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر نبودند و قاعدتاً نمی‌توانستند فیلم‌ها را دیده باشند، درباره فیلم‌ها در شبکه‌های اجتماعی مطالبی نوشته‌اند که از تماشای این آثار توسط آنها حکایت دارد. یکی از این اشخاص اساساً سلسله مطالبی درباره شماری از فیلم‌های منتخب جشنواره نظیر «نگهبان شب» ساخته رضا میرکریمی، «خائن کشی» اثر مسعود کیمیایی و «دسته دختران» به کارگردان منیر قیدی نوشته است که در نوع خود قابل تامل است. نکته قابل توجه آنکه با توجه به ادبیات نویسنده این مطالب و وعده نوشتن درباره فیلم‌های دیگر به صورت روزانه، ظاهراً شمار زیادی یا همه فیلم‌ها برای این شخص و احتمالاً دیگران به نمایش درآمده است.

ممکن است در نگاه اول تصور شود این فیلم‌ها تماماً توسط سازندگانشان به این اشخاص نشان داده شده اما قطعاً چنین مسئله‌ای نیست. به طور مشخص صادق میرکریمی مدیرتولید فیلم «نگهبان شب» در واکنش به این اتفاق عجیب، نوشته است: «فیلم های ما را به چه کسانی نشان می دهید؟! فیلم ما نگهبان شب همچنان مراحل فنی خود را طی می کند و بجز هیات انتخاب جشنواره و شورای پروانه نمایش در جای دیگری نمایش نداشته است، که احتمالا این در مورد فیلم‌های دیگر راه یافته به جشنواره هم صدق می کند.»

او افزوده است: «این موضوع که چطور یک منتقد سینمایی آنها را یک‌ماه قبل از شروع جشنواره دیده و درباره شان نوشته و حتا قصه فیلم‌ها را هم لو داده کاملا عجیب است و با کمال تاسف ایشان با شهامت نام دبیر محترم جشنواره را هم در انتهای مطالب منتشره خود منشن کرده که مسئولیت دبیر را برای پیگیری موضوع بیشتر می‌کند. با توجه به اینکه رعایت استانداردهای حرفه ای و اخلاقی انتظار حداقلی فیلمسازان از برگزارکنندگان جشنواره است، انتظار پاسخگویی و یا موضع‌گیری ستاد جشنواره در این مورد از سوی پدیدآورندگان آثار امری کاملا منطقی به نظر می رسد. طبعا مالکان حقوق معنوی و مادی فیلم "نگهبان شب" در صورت انتشار غیر قانونی فیلم هرگونه پیگیری حقوقی را برای خود محفوظ می‌دارند.»

پس از این واکنش محمدتقی فهیم از عوامل برنامه تلویزیونی هفت که این مطالب را نوشته و مورد خطاب میرکریمی نیز قرار گرفته، پست مربوط به «نگهبان شب» را در اینستاگرام حذف کرد اما تا زمان انتشار این گزارش پست‌هایشان درباره دیگر فیلم‌ها را حذف نکرده است. اکنون این پرسش پیش رو است که چگونه فیلم‌های جشنواره فیلم فجر لو رفته و آیا مسئولان سینمایی در قبال امنیت فیلم‌ها و سرمایه‌هایی که برای خلق این آثار  هزینه شده، خود را مسئول نمی‌دانند؟

به هر حال فیلمسازان حق دارند از امنیت سرمایه شان اطمینان حاصل کنند. بنابراین انتظار می‌رود سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیرخانه جشنواره فیلم فجر در این زمینه موضع گیری صریح داشته باشند و در دفاع از امنیت فیلم‌های سینمایی ورود کرده و اعلام موضع نمایند و البته اقدام‌شان نیز به اعلام موضع محدود نشود؛ رویکردی که تا حدودی می‌تواند به برقراری دوباره آرامش در فضای سینما منجر شود.