جواد صحرانی فرزند سردار شهید " رمضانعلی صحرایی " در یادداشت کوتاهی با عنوان " شناسنامه غیر ایرانی در مکتب حاج قاسم " به این پرسش پاسخ داده و نوشته است : برای رسیدن به هدف متعالی همچون مبارزه و محو ظلم، لازم نیست شناسنامه ایرانی با خود داشته باشی. اجازه داری با هویت عراقی، پاکستانی، افغانی و لبنانی هم در این مبارزه شرکت کنی.
یک سوال : اگر حاج قاسم برای هر رزمنده افغانی، پاکستانی و ... هویت ایرانی قائل می شد و آنها را با نشان ایرانی، در صف مبارزه با داعش سازماندهی می کرد، چه اتفاقی رقم می خورد؟
پاسخ : با اعطای هویت ایرانی به مدافعین غیر ایرانی در قالب سازماندهی نکردن آنها در لشگرهای فاطمیون، حیدریون، زینبیون و استقرارشان در لشکری با پرچم ایرانی، شاید هدف نظامی فرمانده ایرانی میدان (حاج قاسم) در کوتاه مدت تامین می شد ، اما بی شک بعد از برچیده شدن بساط خلافت داعش، مجاهدان غیر ایرانی، هویت نادیده شان را طلب می کردند تا همچون هویت ایرانی، هویت آنها نیز در کتاب تاریخ مبارزه و حماسه، ماندگار شود. از اینجاست که دیگر باید به انتظار نزاع های هویتی می نشستیم و شاهد به محاق رفتن همه دستاوردهای شیرین آن مبارزه معجزه گون و فراگیر می بودیم.
برش بومی و وطنی برآمده از این راهبرد هوشمندانه و مکتبی حاج قاسم : چنانچه یک هدف متعالی در طیف متنوعی از جامعه ایران دارای مقبولیت بود، دیگر نباید اصرار کنیم که افراد آن طیف، صرفا با نشان و لوگوی ما در راه رسیدن به آن هدف سازماندهی شوند. می شود با شناسه و هویت مختلف، حتی به دور از هویت انقلابی نیز در تحقق آن هدف کوشید و برای رسیدن به آن بسترسازی کرد.
