این اندیشمند دینی و نویسنده که به دلیل ابتلا به کرونا چندی پیش مجددا در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شده بود، امروز (۳۱ مردادماه) درگذشت.

به گزارش ایسنا، صفحه‌ای که به نام محمدرضا حکیمی است نوشته است:

"انا لله و انا الیه راجعون

روحِ بلند علامه محمدرضا حکیمی به ملکوت اعلی پیوست.
او که می‌خواست افق باشد، تا سیراب‌کننده کویر تشنه نگاه‌ها گردد، و افسونگر امید ناامیدان شود."

محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین استادان حکیمی بوده‌اند. از آثار محمدرضا حکیمی می‌توان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»، «گزارش (برگرفته از الحیاة)» و ... اشاره کرد.