به گزارش بهداشت نیوز در گزارشی آورده است:
یک مطالعه جدید نشان میدهد قرارگرفتن در معرض هوای آلوده با تغییراتی در سیستم ایمنی بدن همراه است که اغلب پیشدرآمد ابتلا به بیماریهای خودایمنی محسوب میشوند.
یافته کلیدی: از هوا تا خون
پژوهشگران دانشگاه مکگیل کانادا با تحلیل دادههای سلامت هزاران نفر دریافتند ذرات ریز آلودگی هوا (PM۲.۵)، که حتی از یک موی انسان نازکترند، با افزایش سطح پادتن ضدهستهای (ANA) در خون مرتبط هستند. این پادتن یک نشانه هشداردهنده مهم برای بیماریهای خودایمنی مانند لوپوس سیستمیک بهشمار میرود. لوپوس نوعی بیماری است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافتهای سالم خود حمله میکند.
سخن متخصص: ذراتی که در بدن سفر میکنند
ساشا برناتسکی (Sasha Bernatsky)، سرپرست این پژوهش، توضیح میدهد: این ذرات به اندازهای ریز هستند که از ریه عبور میکنند، وارد جریان خون میشوند و میتوانند در سراسر بدن پخش شوند. اکنون شواهدی داریم که نشان میدهد آنها ممکن است سیستم ایمنی را نیز مختل و زمینه را برای بیماریهای خودایمنی فراهم کنند.
پژوهش چه نشان داد؟
پژوهشگران نمونه خون ۳ هزار و ۵۰۰ نفر از یک بانک اطلاعات ملی کانادا را بررسی کردند؛
افرادی که در مناطقی زندگی میکنند که ذرات ریز معلق در هوا (PM۲.۵) در آنها بیشتر است، سطح بالاتری از این پادتنهای خطرناک را در خون خود داشتند؛
این ارتباط حتی با در نظرگرفتن عواملی مانند سن، جنس و موقعیت جغرافیایی نیز معنادار باقی ماند.
PM۲.۵ چیست و چرا اینقدر خطرناک است؟
PM۲.۵ ذراتی به قطر ۲.۵ میکرون یا کوچکتر (حدود ۳۰ برابر نازکتر از موی انسان) هستند که از منابعی مانند خودروها، صنایع و آتشسوزی جنگلها منتشر میشوند. این ذرات معلق به اندازهای ریز هستند که میتوانند از ریه وارد خون شوند و در سراسر بدن پخش شوند.
هشدار جدی: هیچ حد امنی وجود ندارد
برناتسکی تأکید میکند: حتی در کشورهایی با هوای نسبتاً پاکتر، هیچ سطح کاملاً ایمنی برای این ذرات تعریف نشده است. این یعنی کاهش آلودگی هوا باید به یک اولویت سلامت عمومی تبدیل شود.
آلودگی هوا فقط مشکل کلانشهرها نیست
برخلاف تصور رایج، آلودگی هوا مختص شهرهای بزرگ نیست. دود آتشسوزی جنگلها میتواند هوای مناطق روستایی و حومهای را نیز برای هفتهها آلوده کند.
چه کسانی بیشتر در خطر هستند؟
ساکنان نزدیک به کارخانهها یا جادههای پرتردد؛
جوامع کمدرآمد که گزینه کمتری برای انتخاب محل زندگی سالمتر دارند؛
زنان و برخی گروههای قومی که به طور کلی بیشتر در معرض بیماریهای خودایمنی قرار میگیرند.
تحقیقات آینده
این گروه پژوهشی قصد دارد در مرحله بعد، دادههای استان بریتیش کلمبیا در کانادا را بررسی کند تا تأثیر آلودگی هوا بر بیماریهای خودایمنی را با دقت بیشتری نقشهبرداری کند.
سخن پایانی
این پژوهش که در مجله تخصصی روماتولوژی/ Rheumatology منتشر شده است، به ما یادآوری میکند که هوای پاکتر نه تنها برای ریههایمان، بلکه برای سیستم ایمنی همه ما یک ضرورت است. سلامت ما از هوایی که تنفس میکنیم آغاز میشود.
