عصر ایران - لامبورگینی LM002 لحظه‌ای جسورانه بود که شرکت سنت آگاتا تصمیم گرفت به جای ساخت یک سوپر اسپرت، یک «سوپرتراک» تولید کند. این خودرو که از یک پروژه نظامی رها شده متولد شد، در عین حفظ سرسختی، ذهنیت کاربردی را کنار گذاشت و سراسر غرق در تجمل بود. نتیجه، یک غول بیابانی شن‌شکن با قلب یک کانتاش بود؛ خودرویی چنان وحشی که به سرعت لقب «رامبو لامبو» (Rambo Lambo) را گرفت و کاملاً سزاوار آن بود.
زیر بدنه عظیم و زاویه‌دار LM002، موتور مشهور V12 مدل کانتاش قرار داشت؛ یک شاهکار ۵.۲ لیتری که حدود ۴۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این غول می‌توانست به حداکثر سرعت حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد و شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را در تقریباً هشت ثانیه ثبت کند؛ اعدادی که برای این کلاس حیرت‌آور بودند.
داخل کابین به طور شگفت‌انگیزی لوکس بود و با چرم و چوب تزئین شده بود؛ این امر نشان می‌داد که حتی خودرویی با قابلیت درهم کوبیدن روستاهای کوچک هم می‌تواند در صورت نیاز متمدن باشد. اما چیزی که هرگز نمی‌توانست باشد، اقتصادی بودن بود. با مصرف سوختی که می‌توانست یک تانکر را به خجالت اندازد، داشتن یک LM002 به معنای آن بود که مالک پمپ بنزین محلی با شما مانند یکی از اعضای خانواده رفتار می‌کرد. پر کردن کامل باک LM002، کمتر یک سوخت‌گیری و بیشتر یک رویداد مالی بود.
تنها حدود 328 دستگاه از این خودرو ساخته شد و LM002 همچنان یکی از جسورانه‌ترین اظهارات لامبورگینی باقی مانده است. این خودرو بزرگ، پر سر و صدا، تشنه سوخت و به طرز باشکوهی غیرضروری بود. و دقیقاً به همین دلیل، فراموش‌نشدنی است.
