عصر ایران - یکی از حقایق جالب و حیاتی در فرآیند تولید انیمیشن کلاسیک دیزنی، «101 سگ خالدار» محصول سال 1961، تعهد تیم سازنده به واقع گرایی بود. انیماتورهای دیزنی به جای تکیه صرف بر تخیل، تصمیم گرفتند تا برای یادگیری صحیح نحوه تبدیل سگ های دالمیشن به انیمیشن، از مدل های زنده استفاده کنند.
آنها توله های دالمیشن و سگ های بالغ واقعی را به استودیو آوردند. انیماتورهای ارشد، از جمله مارک دیویس، ساعات طولانی را به تماشای این حیوانات اختصاص دادند. هدف این بود که هر جزء از حرکت سگ ها، از جمله راه رفتن، دویدن، تعامل با توله ها و حتی حرکات ظریف مانند خمیازه کشیدن، با دقت علمی و هنری ثبت شود.
این مطالعه نزدیک بر رفتارشناسی و فیزیک سگ های واقعی تضمین کرد که شخصیت هایی مانند پونگو و پردیتا، به رغم ظاهر کارتونی، دارای حس و حال واقع گرایانه باشند. این تکنیک، که استفاده از مرجع زنده نامیده می شود، یکی از کلیدهای موفقیت و ماندگاری «101 سگ خالدار» در تاریخ انیمیشن دیزنی بود.
