همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: اینجا پلاک ۲۴ است؛ نه یک عدد ساده روی دیوار، بلکه یک سند زنده‌ معماری و هویتی که در هیاهوی شهر مدرن هنوز نفس می‌کشد. اینجا از آن جاهایی است که زمان می‌ایستد و چشم‌ها بی‌اختیار جزئیات را دنبال می‌کنند: تقارن آرامش‌بخش درها، بازی نور روی چوب سفید و سکوتی که از دل دیوارهای آجری به گوش می‌رسد.
این قاب یادمان می‌آورد که زیبایی گاهی در همین سادگی و تقارن صبورانه پنهان شده است. این تصویر دعوتی است به مکث کردن و دیدن روحی که هنوز در کالبد کوچه‌های قدیمی تهران جریان دارد و به ما می‌گوید اصالت هرگز از مد نمی‌افتد.