در روزهای اخیر، انتشار اخبار و البته تصاویر و ویدئوهای ناراحت کننده از سودان، با بازتاب های مختلفی همراه شده است. در این راستا، گروه شبه نظامی موسوم به "نیروهای واکنش سریع" تحت رهبری "ژنرال حمیدتی"، با همراهی عناصر داعشی، به شهر الفاشر سودان یورش برده و مردم این شهر را قتل و عام کردند. گزارش های رسمی از کشته شدن صدها زن و کودک و غیرنظامی در این شهر حکایت دارند. بر اساس ویدئوهای مختلفی که در فضای مجازی منتشر شده، مردم این شهر خواهان کمک از جامعه جهانی شده اند و از وضعیت اسفبار خود شکایت دارند. از این رو، در تحلیل آنچه اکنون در سودان می گذرد، باید 3 مساله را مد نظر داشت. 

اول اینکه آنچه در سودانِ امروز می بینیم، صرفا جنگ داخلی نیست بلکه برنامه های هدفمندی با مهندسی برخی بازیگران غربی و منطقه ای(نظیر امارات و رژیم اشغالگر قدس) است که هدف اصلی آن ها تضعیف سودان و تبدیل کردن آن به یک مهره دست‌نشانده در قاره آفریقا است. 

از یاد نبریم که سودان و مردم آن سال ها یکی ازحامیان مهم جبهه مقاومت در فلسطین بوده اند و اساسا بخشی از تغذیه مقاومت غزه، از مسیر جغرافیایی سودان  صورت گرفته است. حال دشمنان جبهه مقاومت در حال گرفتن انتقام خود از سودان و مردم این کشور هستند. به طور خاص امارات و رژیم اشغالگر قدس، بر آن هستند تا سطح کنشگری خود در صحنه سودان را افزایش دهند و به زعم خود، قدرتشان را با نسل‌کشی و قتل و عام در سودان توسعه بخشند. 

نکته دوم اینکه پیروزی های اخیر ارتش و دولت سودان بر نیروهای واکنش سریع سودان در بخش های مختلف این کشور، سبب شده تا جریان های مخالف با آن ها، به سمت ارتکاب به جنایات فجیع با هدف ایجاد رعب و وحشت حرکت کنند. در حقیقت، آن ها سعی دارند از این رهگذر، شکست های خود را لاپوشانی و زمینه را به زعم خودشان جهت کسب پیروزیهای میدانی فراهم سازند. این در حالی است که اکنون هم امارات و هم صهیونیست‌ها و هم طیفی از بازیگران غربی به دلیل عملکرد فاجعه‌بار خود در سودان، زیر ذره‌بین هستند.  

افکار عمومی بین‌المللی اکنون از خود می‌پرسند که براستی چرا باید بخش زیادی از طلای کشور سودان به سرقت رود و از امارات سر درآورد؟ چرا اماراتی ها برای توسعه نفوذ خود در آفریقا به همراهی با رژیم اشغالگر قدس روی آورده اند و در حال تحریک قتل و عام مردم یک کشور عربی هستند؟ سوالاتی که همه و همه از در پیش بودن آینده ای تاریک برای این دسته از بازیگران حکایت دارند. 

در نهایت سوم اینکه دولت و ارتش سودان، جهت مقابله با تهدیدات بازیگرانی نظیر امارات و یا اسرائیل که شورشیان در کشورشان را تغذیه می کنند، باید به سمت گزینه های راهبردی جدید حرکت کنند. در این رابطه،آن ها باید تهدیداتی ملموس را معطوف به بازیگران مذکور کنند. از یاد نبریم که انصارالله یمن نیز وقتی دُبی و دیگر شهرها و تاسیسات امارات را با موشک های خود تهدید کرد توانست سطح ماجراجویی های اماراتی‌ها علیه کشور خود را به نحو قابل توجهی کاهش دهد. از این رو، اتخاذ رویکردی مشابه از سوی دولت و ارتش سودان که از حمایت مردمی در این کشور نیز برخوردار است، می تواند برای سودان دستاوردساز و تضمین‌کننده امنیت این کشور باشد.