تینا مزدکی_تیمی از دانشمندان زمین‌شناس و زیست‌شناس از دانشگاه کلرادو بولدر، به منطقه فاکس در آلاسکا سفر کردند. در آنجا، تونلی به عمق حدود ۱۰۷ متر وجود دارد که ارتش آمریکا برای مطالعه مشکلات مربوط به «پرمافراست» (permafrost) از آن استفاده می‌کند. پرمافراست به لایه‌ای از خاک، سنگ و مواد آلی گفته می‌شود که همیشه یخ‌زده است و تقریباً یک چهارم زمین‌های نیم‌کره شمالی را پوشانده است. دانشمندان از دیواره‌های این تونل، نمونه‌هایی از پرمافراست جمع‌آوری کردند که عمرشان از چند هزار تا ۴۰,۰۰۰ سال متغیر بود. آن‌ها سپس به این نمونه‌ها آب اضافه کرده و در دمای ۴ تا ۱۲ درجه سانتی‌گراد نگهداری کردند. این دماها خیلی بالاتر از دمای معمولی پرمافراست است که حدود منفی ۱۰ درجه سانتی‌گراد است.
بیدار شدن آرام میکروب‌ها
میکروب‌هایی که در این مواد یخ‌زده پنهان شده بودند، برای فعال شدن کمی زمان نیاز داشتند. در ابتدا، این موجودات خیلی آهسته رشد می‌کردند، به طوری که در هر روز، شاید فقط یک سلول از هر ۱۰۰,۰۰۰ سلول جایگزین می‌شد. اما بعد از چند ماه، درست مثل اینکه از یک خواب طولانی بیدار شده باشند، شروع به رشد و تکثیر زیاد کردند و کلنی‌های بزرگی ساختند. به گفته تریستان کارو، زیست‌شناس زمین و نویسنده اصلی این تحقیق این نمونه‌ها به هیچ وجه نمونه‌های مرده‌ای نیستند.
خطرات و پیامدها برای کره زمین
سباستین کوپف، یکی دیگر از محققان، توضیح می‌دهد که این کشف می‌تواند تأثیرات بزرگی بر سلامت منطقه قطب شمال و حتی کل سیاره داشته باشد. وقتی این میکروب‌ها فعال می‌شوند، شروع به تجزیه مواد آلی می‌کنند و در این فرآیند، گازهای دی‌اکسید کربن و متان را آزاد می‌کنند. این گازها، گازهای گلخانه‌ای هستند که باعث گرمایش زمین می‌شوند و آن را سرعت می‌بخشند. دانشمندان همچنین گفتند که هنوز سوالات زیادی وجود دارد؛ مثلاً اینکه آیا این موجودات باستانی در طبیعت هم همان‌طور رفتار می‌کنند که در شرایط ایده‌آل آزمایشگاه رفتار کرده‌اند یا نه؟
لونی تامپسون، متخصص یخچال‌های طبیعی که در این تحقیق مشارکت نداشته اما در مورد باکتری‌های موجود در یخ‌ها کارهای زیادی کرده است، می‌گوید: «ما اطلاعات خیلی کمی درباره ویروس‌ها و میکروب‌های این محیط‌های سخت داریم. فهمیدن این موضوع بسیار مهم است: باکتری‌ها و ویروس‌ها چگونه به تغییرات آب و هوایی واکنش نشان می‌دهند؟»
تهدید بیماری‌های قدیمی
در بدترین حالت، ذوب شدن یخ‌ها می‌تواند باعث آزاد شدن عوامل بیماری‌زای قدیمی (پاتوژن‌ها) در محیط شود که ممکن است بیماری‌زا باشند. در سال ۲۰۱۵، یک تحقیق نشان داد که ویروس «مولی‌ویروس سیبریکوم» با قدمت ۳۰,۰۰۰ سال، هنوز هم می‌توانست آمیب‌های امروزی را آلوده کند. همچنین، ویروس‌های سالم آبله و آنفولانزای اسپانیایی در نمونه‌های بافت یخ‌زده ۱۰۰ ساله پیدا شده‌اند. ۱۰ سال پیش، شیوع سیاه‌زخم در سیبری نیز احتمالاً نتیجه آزاد شدن عامل بیماری‌زا از لاشه گوزن‌های شمالی بود که دهه‌ها در یخ مانده بودند. با گرم شدن هوا و ذوب شدن یخ‌ها در یک موج گرمای شدید، این اجساد از خاک بیرون آمدند و هاگ‌های سیاه‌زخم که هنوز فعال بودند را رها کردند.
منبع: forbes
227323
