داماش گیلان این روزها نامش دوباره بر سر زبان‌ها جاری شده است. نبودنی که بیشتر از همه ی بودن‌ها دارد عرض اندام می‌کند و خبر ساز است. از یک سو صحبت از دریافت حق رشد بیش از نیم میلیون یورویی علیرضا جهانبخش از تیم لیگ برتری انگلستان به گوش رسیده و از طرفی پس از بازپس گیری امتیاز لیگ یکی داماش و بی‌امتیاز شدن این تیم خبر رسیده که اداره کل ورزش و جوانان گیلان دو پروانه با نام داماش صادر کرده تا سرگیجه خبری پیرامون داماش را کامل کند.
داماش از ابتدای تاسیسش به عنوان یک تیم فوتبال با جنجال و حاشیه بنا گذاشته شد و تو گویی قرار است تا همیشه این حواشی دامنگیرش باشد، حتی وقتی که شاید نباشد.
در اواسط سال ۸۷ بود که تیم رویایی پگاه گیلان پس از ماندگاری در فصل قبل و حضور در فینال جنجالی جام حذفی، پس از گذشت چند هفته از لیگ برتر هفتم به ناگهان امتیاز خود را به مجموعه هولدینگ امیرمنصور آریا واگذار کرد تا پس از حدود ۶ سال حضور در فوتبال عطای تیمداری کردن را به لقایش ببخشد.
هولدینگ امیرمنصورآریا برای تیم داری شرکتی ثبت کرد به نام داماش ایرانیان به شماره ثبت ۲۷۵۹۵۷ و شناسه ملی ۱۰۱۰۳۰۹۹۲۲۱۰ تا بدین ترتیب تمامی تیم‌های ورزشی‌اش را در این مجموعه سازمان دهد.
در این شرکت نام امیر عابدینی به عنوان مدیرعامل و عضو هیات مدیره، مه آفرید امیرخسروی به نمایندگی از شرکت توسعه سرمایه‌گذاری امیرمنصورآریا به عنوان رئیس هیات مدیره و بهداد بهزاد کوتنایی به عنوان نایب رئیس هیات مدیره ثبت شده است و نخستین آدرس ثبت شده باشگاه در رشت خیابان حاجی آباد خیابان سپهبد ساختمان داماش ذکر شده که همچنان این ساختمان به نام داماش در اختیار کارخانه آب معدنی این شرکت است.
این مجموعه در رشته‌های مختلف ورزشی از جمله فوتبال، فوتسال، شنا و بسکتبال تیم داری کرد که البته مهم‌ترین بخش ورزش‌اش به واسطه حضور معروف‌ترین مدیر فوتبال ایران بر روی فوتبال بود که چهار تیم داماش گیلان، داماش تهران، داماش درود و استقلال خوزستان تیم‌های حرفه‌ای این مجموعه بود.
داماش درود پس از یک سال حضور در لیگ برتر و سقوط در سال دوم با به وجود آمدن مسائلی منحل و از جغرافیای فوتبال حذف شد.
جالب اینکه سرنوشت استقلال خوزستان درست برعکس بود و این تیم در سال افشای اختلاس به لیگ برتر صعود کرد و دو سال بعد با حمایت مدیران خوزستانی و دارایی‌های برجای مانده از هولدینگ آریا، قهرمان ایران شد و این روزها علی رغم سقوط به لیگ دسته اول همچنان با ادامه حمایت گروه ملی فولاد و بانک ملی به تیمداری ادامه می‌دهد.
اما سرنوشت داماش تهران و گیلان که اتفاقا دو تیمی هستند که جهانبخش در آنها رشد کرده بسیار متفاوت و تراژیک است.
داماش تهران که مدیریت آن برعهده برادرزاده‌های عابدینی بود، پس از به وجود آمدن مشکلات هولدینگ آریا در همان سال ۹۰ به پارسه تغییر نام داد و مالکیتش تغییر کرد. پارسه نام موسسه‌ای بود که در زمان مدیرعاملی عابدینی در پرسپولیس در بخش کمک آموزشی تحصیلات تکمیلی و دکترا تاسیس شده بود و فعالیت می‌کرد. با خارج شدن داماش و تغییر نامش به پارسه در واقع داماش تهران منحل و جای خود را به تیمی دیگر با مجموعه مالکیتی متفاوت داد و این به معنی پایان باشگاه داماش تهرانی بود که یکی از زیر مجموعه‌های هولدینگ آریا قرار داشت و در رده پایه علی رضا جهانبخش یکی دو فصل آنجا عضویت داشت.
در سال ۹۳ فردی به نام عباس علیزاده پارسه را خرید و نامش را به داماش پارسه تغییر داد و در نهایت تعجب لوگوی داماش گیلانیان که حاجی پور آن را تاسیس کرده را برای خودش برگزید، اما تیمی که امروز با نام داماش پارسه در زیر گروه دسته سوم حضور دارد و به مرحله یک شانزدهم جام حذفی راه پیدا کرده، هیچ ارتباط حقوقی با مجموعه هولدینگ امیر منصور آریا پیدا نمی‌کند.
اما ماجرای دماش گیلان که اصلی‌ترین تیم از زیر مجموعه ی شرکت باشگاه ورزشی داماش ایرانیان بود بسیار پیچیده تر و پر ابهام تر از سایر اعضای خانواده است. این تیم درست سالی که به لیگ برتر صعود کرد در روز مسابقه این تیم برابر استقلال تهران در تابستان ۹۰ ماجرای اختلاس مجموعه مه آفرید علنی شد و در تمام مدت حضور سه ساله این تیم در لیگ برتر شرایط اسفناک مالی بر این مجموعه حاکم بود.
پس از سقوط داماش از لیگ برتر به دسته اول در بهار سال ۹۳، مدیرعامل و مرد همه کاره داماش پای خود را در یک کفش کرد که سهمیه این تیم را به تهران خواهم برد و پس از اینکه با مقاومت نیروی بومی این تیم و هواداران داماش روبه‌رو شد با بی‌میلی اجازه شرکت در لیگ دسته اول را داد تا در پایان فصل این تیم به صورت ناپلئونی در دسته اول حفظ شود.
اما ماجرای اصلی در دومین فصل حضور داماش در لیگ دسته اول در مرداد سال ۹۴ شروع شد که امیر عابدینی به دلیل بدهی‌های این تیم و رای کسر امتیازی که از سوی فیفا در صورت عدم پرداخت آن بدهی‌ها صادر شده بود داماش گیلان را به شهرباران تغییر نام داد و از مجموعه شرکت داماش ایرانیان خارج و به مجموعه آهن و فولاد لوشان یکی دیگر از شرکت‌های اقماری هولدینگ آریا انتقال داد و مدیرعاملی این تیم جدید به علی محمودی سپرده شد.
داماش همان سال به لیگ دسته دوم سقوط کرد و عابدینی با روابط خوبی که با رئیس هیات فوتبال گیلان داشت به راحتی مجوز خروج از استان این تیم را گرفت و تیم شهرباران را به فردی به نام جواد تارپور به مبلغ ۶۰۰ میلیون تومان واگذار کرد، بدون اینکه تکلیف بدهی‌های همان یک سال حضور شهرباران در لیگ دسته اول مشخص شود و نکته جالب این بود که با نفوذ عابدینی شهرباران یک هفته پس از آغاز لیگ دسته دوم به جدول بازی‌های اضافه شد تا گروه نخست لیگ دسته دوم در بین سه گروه تنها گروهی باشد که ۱۳ تیم در آن حضور دارد.
اما در نهایت عدم پرداخت بدهی‌های پیشین و اعمال کسر ۶ امتیاز و عدم شرکت در ۲ مسابقه لیگ دسته دوم دست به‌دست هم داد تا این تیم که به صورت غیر رسمی از شهر باران به شهرتهران! تغییر نام داده بود به دو رده پایین تر (زیر گروه لیگ سه) سقوط کند و در نهایت با عدم شرکت برای همیشه از فوتبال ایران محو شود.
پس از سقوط داماش (شهرباران) به لیگ دسته دوم، اسماعیل حاجی پور عضو شورای شهر رشت در تابستان سال ۹۵ با خرید امتیاز رهپویان رضوانشهر در لیگ دسته دوم، آن را به رشت آورد و با گرفتن پروانه، آن را به داماش گیلانیان تغییر نام داد. این تیم سه سال در لیگ دسته دوم حضور پیدا کرد و تا فینال جام حذفی هم رفت و در آن بازی جنجالی برابر پرسپولیس تهران با یک گل شکست خورد اما از صعود به لیگ دسته اول ناکام ماند.
حاجی پور مالک این تیم به سبب قولی که به هواداران تیمش داده بود امتیاز شرکت در لیگ دسته اول کارون اروند خرمشهر را خریداری کرد تا در فصل ۹۸-۹۹ این تیم لیگی یکی شود و با حضور در کمرکش جدول سهمیه‌اش را حفظ کند اما در نهایت تعجب به دلیل عدم پرداخت رقم قرارداد به مالک اروند خرمشهر از سوی طرف رشتی ابتدای فصل جاری امتیاز لیگ یکی این تیم بازپس گرفته شود و تعجب آورتر اینکه به دلیل عدم شرکت اروند خرمشهر در لیگ دو فصل گذشته امتیاز لیگ دویی داماش گیلانیان هم باطل شد تا امسال این تیم در هیچ رده از لیگ فوتبال ایران جایی نداشته باشد و از این تیم تنها پروانه‌ای به نام داماش گیلانیان باقی بماند که در میز کار مالکش خاک بخورد.
با آنچه که گفته و علی رغم اینکه هواداران دو آتشه داماش این تیم را از لحاظ معنوی برای خود جایگزین داماش اصلی کرده بودند و با بردهایش به آسمان می‌رفتند و با باخت هایش می‌گریستند، اما این باشگاه از لحاظ حقوقی هیچ ربطی به مجموعه داماش اصلی نداشته و تنها نام (داماش) را از آنها الهام گرفته بود.
حالا در این وانفسا خبر می‌رسد که اداره کل ورزش و جوانان گیلان از این همه سرگیجه خبری درس نگرفته و تا امروز پروانه دو داماش به نام‌های داماش رشت و داماش نوین گیلان را هم صادر کرده تا به قول معروف قوز بالا قوز شود. آنطور که گفته می‌شود مجوز داماش رشت به نام سیامک فراهانی، محمد مختاری و افشین چاووشی از بازیکنان سابق این تیم صادر شده و پروانه داماش نوین گیلان به نام خانواده اکبری از طرفداران قدیمی این تیم است که مدیرعامل سابق شهرداری فومن هم آنها را همراهی می‌کند.
اما نکته مهم این است که هر دوی این داماش‌ها فقط پروانه دارند و تا لحظه نگارش این گزارش امتیاز شرکت در مسابقات هیچ رده‌ای توسط این دو گروه خریداری نشده و این شبهه به وجود می‌آید که نکند انگیزه اصلی چیز دیگری باشد و باید دید که اداره کل ورزش و جوانان و هیات فوتبال گیلان که معمولا چند قدم از اتفاقات فوتبال استان عقب تر هستند عکس العملی در ارتباط با این مسائل نشان می‌دهند یا خیر؟
علیرضا جهانبخش در همان سه سالی به داماش آمد و رشد کرد و ستاره شد که این تیم در لیگ برتر حضور داشت و مشکلات وحشتناک مالی را در کنار خود داشت و در نهایت امیر عابدینی با تیزهوشی به جای فروختن علیرضا به تیم‌های داخلی با یک قرارداد ارزان تر اما آینده دار به نایمخن هلند ترانسفر کرد. از حضور دو ساله جهانبخش در نایمخن حدود ۲۰۰ هزار یورو به داماش و عابدینی رسید تا هزینه تیمداری این تیم تامین شود و البته در سال ۹۳ به دلیل حضور جهانبخش در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل نیز ۲۷ هزار دلار از سوی فیفا به باشگاه داماش تعلق پیدا کرد.
ماجرا اما اینجا تمام نشد و طبق بندی که عابدینی در قرارداد گذاشته بود از انتقال این بازیکن گیلانی به الکمار هلند نیز بازهم حدود ۲ میلیارد تومان بر مبنای نرخ ارز ۹۴ به طرف ایرانی تعلق گرفت که اتفاقا تکلیف اینکه دریافت‌کننده این مبلغ چه کسی بود تا این لحظه هرگز مشخص نشده است.
با حضور جهانبخش در لیگ برتر و تیم برایتون طبق قرارداد باید حدود ۴ درصد از مبلغ کل قرارداد او که بیش از نیم میلیون یورو است به عنوان حق رشد به باشگاهی برسد که او را در دوران ۱۲ تا ۱۹ سالگی آموزش فوتبال داده است و این یعنی دو باشگاه داماش تهران و داماش گیلان که علیرضا در مجموع حدود ۵ سال را در این دو تیم گذارنده ذی نفع اصلی خواهند بود و این در حالی است که طبق آنچه که گفته شد هر دو تیم مورد اشاره امروز وجود خارجی ندارند.
نکته اصلی اما این است که این پول کلان برخلاف آنچه که بعضی از رسانه‌ها گفته‌اند سهم فدراسیون نخواهد شد و مدعی‌های حقوقی پر و پاقرصی دارد. همانطور که گفته شد دلیل اصلی انحلال داماش گیلان بدهی‌های زیاد داخلی و خارجی این تیم بوده و پرونده شاکیان داماش گیلان در کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال همچنان باز است و باید فدراسیون فوتبال از پول هدیه جهابخش اول طلب هم تیمی‌های سابقش را صاف کند و بعد اگر پولی ماند برای آن نقشه بکشد.
