به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ تالاسمی شایع‌ترین بیماری ژنتیک در ایران است و نسبت به سایر همو گلوبینوپاتی‌ها مانند کم خونی داسی شکل، از ژنتیک پیچیده‌ای برخوردار است.

تالاسمی به دو شکل «مینور» و «ماژور» وجود دارد؛ در فرد مینور هیچ علامتی از بیماری تالاسمی بروز نمی‌کند و تنها ناقل تالاسمی محسوب می‌شود، اما در فرد مبتلا به تالاسمی ماژور که از پدر و مادر ناقل یا همان تالاسمی‌های مینور متولد می‌شود، بیماری شدت بیشتری پیدا می‌کند و فرد محکوم به دارو درمانی تا آخر عمر است. 

تالاسمی ماژور یک کم خونی ارثی است که به دلیل نقص در ساختمان هموگلوبین، گلبول‌های قرمز تولید شده عمر طبیعی نداشته و به سرعت از بین می‌روند و حاصل آن کم خونی شدید است که رشد و تکامل و فعالیت اعضای حیاتی بدن را مختل می‌کند. 

تزریق خون در بیماران تالاسمی یک پایه مهم درمانی است؛ با تزریق خون و وارد شدن گلبول‌های قرمز سالم، اثرات درمان نمایان می‌شود، اما تزریق مداوم خون باعث تجمع آهن در بدن بیماران تالاسمی می‌شود و بیمار باید برای جلوگیری از عوارض آن ضمن تزریق ماهانه خون تا پایان عمر، به طور روزانه داروی دفع کننده آهن مصرف کند، از این رو دغدغه تزریق و تهیه دارو همواره همراه بیمار است.

با توجه به ارثی بودن بیماری تالاسمی، آموزش و اطلاع رسانی مهمترین رکن در پیشگیری و کنترل آن است؛ از سویی دیگر مادام العمر بودن بیماری و هزینه سنگین درمان، لزوم حمایت اجتماعی از این بیماران را موجب شده است.

در همین راستا طرح غربالگری تالاسمی از سال ۱۳۷۶ در کشور به صورت جدی اجرایی شد و از سوی دیگر سقط جنین مبتلا به تالاسمی قبل از چهار ماهگی نیز با تلاش فراوان متولیان امر از حدود سال ۸۲ قانونی شد که در واقع دو گام اساسی در کنترل بیماری تالاسمی محسوب می‌شود. 

نکته بسیار مهم در رابطه با بیماری تالاسمی، ارثی بودن آن است که می‌توان با آگاه سازی عمومی نسبت به این موضوع، به خوبی گسترش این بیماری را مهار کرد.