هوشنگ گلمکانی، منتقد و از بنیان‌گذاران ماهنامه سینمایی «فیلم»، در حاشیه دربی پرسپولیس و استقلال درباره تعدد تبلیغ‌های ریز و درشت روی لباس این دو تیم نوشت:

پیراهن‌های دو تیم استقلال و پرسپولیس در فینال جام حذفی به تعبیری آینه اوضاع جامعه ماست که پول در آن یعنی همه چیز است. پیراهن‌های دو تیم عین درگاه خانه‌هایی است که آگهی‌های لوله‌بازکنی و تخلیه چاه ترکیب چشم‌آزاری می‌سازند.
اسپانسرینگ در فوتبال، همه جای دنیا وجود دارد و هر تیم با یک یا دو برند تجاری قراردادی برای یک فصل می‌بندد که نام و لوگوی آن در همه بازی‌های فصل روی پیراهن بازیکنانش نقش ببندد، نه آن که پیراهن و شورت ورزشی بازیکنان یک تیم مثل دیوار گذرگاه‌های عمومی یا صفحات یک نشریه، در هر بازی پر از آگهی‌های مختلف باشد که با مفهوم اسپانسرینگ بسیار متفاوت است.
در بازی فینال جام حذفی روی لباس بازیکنان تیم استقلال شش عنوان تجارتی و روی پیراهن بازیکنان پرسپولیس پنج عنوان دیده می‌شد.
استقلال: بانک شهر، اوانو، همراه اول، هلو (نرم‌افزار)، معراج (شرکت هواپیمایی) و سیف سرویس (خدمات کالای دیجیتال)
پرسپولیس: ایرانسل، بانک شهر، هلو، لنز (سایت) و uhlsport
در مقایسه با روال جاری در فوتبال دنیا، تعبیر مودبانه‌اش این است که حرکت این پیکرهای تبلیغاتی در زمین فوتبال بسیار غیرحرفه‌ای و رقت‌انگیز است، و تعبیر غیرمؤدبانه‌اش را هم می‌شود در واژه «شرم‌آور» خلاصه کرد. عین خود بازی و حواشی‌اش.